Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια για τους 4

Αλληλεγγύη στους 4 που διώκονται με κατασκευασμένες κατηγορίες για συμμετοχή σε συγκρούσεις με χρυσαυγίτες στις 11/10/2012

Ξημερώματα της 11/10/2012 η κατάληψη Μαραγκοπούλειο δέχεται οργανωμένη επίθεση από ομάδα 20 χρυσαυγιτών, εφορμώμενων από την ψησταριά «Ψηταλώνια», οι οποίοι και απωθούνται επιτυχώς από πλήθος αντιφασιστών που συνέρρευσαν στο χώρο της κατάληψης. Το ίδιο βράδυ, αρκετή ώρα μετά τα γεγονότα και σε μέρος άσχετο με την κατάληψη προσάγονται 9 άτομα, σε διαφορετικά σημεία μεταξύ τους, εκ των οποίων οι 5 γυναίκες αφήνονται και οι 4 άντρες αντιμετωπίζουν ένα χαλκευμένο κατηγορητήριο σε βαθμό κακουργήματος, που αργότερα θα μετατραπεί σε πλημμεληματικό βαθμό. Οι συλληφθέντες υπόκεινται πολυήμερη κράτηση στα μπουντρούμια της Ερμού και αφήνονται με περιοριστικούς όρους μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Ένα δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης συσπειρώνεται γύρω από τις διώξεις των τεσσάρων και μορφοποιείται σε αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια, συνελεύσεις, πορείες, συναυλίες και εκδηλώσεις.

Ακολουθώντας τη στρατηγική της έντασης, οι επιθέσεις ενάντια στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο αλλά και σε άλλες καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (Villa Amalias, Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, Δράκα, Apertus κ.ά.), πραγματοποιούμενες πάντα υπό την αιγίδα και τη καθοδήγηση των αρχών, αποσκοπούσαν σε κάτι περισσότερο από τη φυσική τους φθορά: στόχευαν στο να θέσουν το ζήτημα της δημόσιας τάξης στο ίδιο το κράτος, ανοίγοντας το δρόμο στην καταστολή να εγγυηθεί για την ομαλότητα και τη διαφύλαξη της τάξης και της ασφάλειας.
Η συνδυαστική επίδραση στοιχείων ολοκληρωτισμού και δημοκρατίας είναι το κυριότερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του κράτους εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης παίρνει σάρκα και οστά αντλώντας τη νομιμότητά του μέσα από ρητορικές περί ξεπεράσματος της κρίσης. Η προστασία του δημόσιου συμφέροντος επαφίεται στο μόνο δυνατό εκφραστή του, το κράτος. Οτιδήποτε καταστρατηγεί το ένα, καταστρατηγεί και το άλλο. Γι’ αυτό και ό,τι δεν συνεισφέρει στην ομαλή κυκλοφορία του εμπορεύματος, τη συσσώρευση του κεφαλαίου και τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφαλούς για επενδύσεις, συνθέτει ένα σκηνικό ανομίας που πρέπει να παταχθεί με κάθε κόστος. Με τελικό στόχο να καταστεί το κράτος μοναδικός και απόλυτος ρυθμιστής των κοινωνικών σχέσεων έτσι ώστε να συνεχίσει να αναπαράγεται εν τέλει η ίδια η καταπίεση και η εκμετάλλευση.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 6/11 ΣΤΙΣ 10:30