Category: Κείμενα του Περάσματος

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 4/6/2013

 

Από την Τρίτη 4/6/2013 ο αναρχικός σύντροφος Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας  παλεύοντας για την απελευθέρωσή του από τα κελιά της δημοκρατίας. Την ημέρα αυτή έληγε και το όριο της μέγιστης προφυλάκισής του, με βάση τα νομικά πλαίσια. Βρίσκεται ήδη στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης της υγείας του, καθώς είναι η δεύτερη φορά που προχωρά σε απεργία πείνας. Λίγα λόγια για την υπόθεσή του:

Ο σύντροφος συλλαμβάνεται για πρώτη φορά στις 4/12/2010 στη Νέα Σμύρνη έξω από αποθήκη, εντός της οποίας βρίσκεται οπλισμός. Αναλαμβάνει την ευθύνη για το χώρο αυτό και τα όπλα που βρέθηκαν, προτάσσοντας την ταυτότητά του ως αναρχικός και τις επιλογές του. Προφυλακίζεται με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και της διακεκριμένης οπλοκατοχής. Έπειτα από τέσσερις μήνες οι ανακριτές Μπαλτάς και Μόκκας του αποδίδουν κατηγορίες εκ νέου για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, μην έχοντας βρει κανένα πρόσθετο στοιχείο από τη σύλληψή του μέχρι και εκείνο το σημείο και μη μπορώντας να στοιχειοθετήσουν την “άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση” στην οποία συμμετείχε ο σύντροφος. Ο ίδιος αλλά και η ε.ο. Σ.Π.Φ. αρνούνται τον ισχυρισμό των δύο ανακριτών όχι προς αποφυγή των κατασταλτικών διώξεων, αλλά με βάση την επαναστατική ηθική και προς την αληθή ιστορική καταγραφή, όπως δηλώνει και ο ίδιος.

Στις 6/4/2012 και ενώ το 18μηνο της προφυλάκισης για την πρώτη υπόθεση (ανώτατο όριο κράτησης βάση του νόμου) κοντεύει να τελειώσει, ο σύντροφος προφυλακίζεται εκ νέου για άλλους 12 μήνες για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών επιθέσεων της ε.ο. Σ.Π.Φ. με βάση μια νέα δικογραφία στην οποία όχι μόνο δεν υπάρχουν στοιχεία εις βάρος του, αλλά ούτε καν αναφέρεται το όνομά του.

Ο σύντροφος Κώστας Σακκάς βρίσκεται ήδη προφυλακισμένος για 30 μήνες ενώ είναι υπόδικος, δεν έχει δηλαδή δικαστεί, σε ένα καθεστώς αιχμαλωσίας από το κράτος. Ξεκινά έναν αγώνα για την άμεση απελευθέρωσή του, ενάντια στην εκδικητική παράταση της κράτησής του, πράγμα που ισχύει και για το μέλος της ε.ο. Σ.Π.Φ. Γεράσιμο Τσάκαλο (ήδη προφυλακισμένο για 3 χρόνια). Η παράταση αυτή θα συνιστά ένα νέο νομικό πεπραγμένο, διευρύνοντας τον ορίζοντα των κρατικών επιλογών και νομικών κατασκευών απέναντι σε αγωνιστές που βρίσκονται έγκλειστοι στα κελιά.

Ο καπιταλισμός ξεδιπλώνει μια ευθεία επίθεση πάνω στις ζωές των καταπιεσμένων, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ξεριζώνοντας κοινωνικές και ταξικές κατακτήσεις αιώνων και επιβάλλοντας την πανταχού παρούσα κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου. Απέναντι στους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στο νέο πλαίσιο ζωής που επιβάλλεται, η κυριαρχία διευρύνει και πολλαπλασιάζει τα ιδεολογικά και κατασταλτικά όπλα της, επιφυλάσσοντας προφανώς την πιο εξελιγμένη τους μορφή ενάντια στα ριζοσπαστικά κομμάτια, όπως είναι και το αναρχικό / αντιεξουσιαστικό κίνημα. Ιδιαίτερα στις υποθέσεις συντρόφων μας που συλλαμβάνονται και φυλακίζονται ξεδιπλώνεται όλο το φάσμα της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους: ποινικοποίηση φιλικών και συγγενικών σχέσεων, φρονηματικού τύπου διώξεις, χρήση DNA, εμφάνιση σπιτιών ως γιάφκες, μεταγωγές, πειθαρχικά, ξυλοδαρμοί. Το νομικό οπλοστάσιο του κράτους αναβαθμίζεται, συνεπικουρούμενο από τη μηντιακή κατασκευή εσωτερικών εχθρών, σκοτεινών υποθέσεων και την επιβολή μιας γενικευμένης τρομοϋστερίας. Ιδιαίτερα στις υποθέσεις επαναστατικών οργανώσεων, στα δελτία ειδήσεων καθημερινά ξεδιπλώνεται ένα σήριαλ πάνω στις ζωές και τις πολιτικές επιλογές συντρόφων, σε μια απόπειρα να αρθεί η ύπαρξη και η δράση τους προς όφελος μιας κυριαρχικής θέσης. Όσοι αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο της βίας, όσοι πράττουν ενάντια στον καπιταλισμό, όσοι έμπρακτα παίρνουν θέση απέναντι στην λεηλασία της ζωής τους, θα γίνονται οι στόχοι της καταστολής και τα υποκείμενα παραδειγματισμού ώστε να παραχθεί η κοινωνική συναίνεση του τρόμου.

Ζώντας μέσα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει κηρυχθεί από τους κυρίαρχους, η αναίρεση των προηγούμενων όρων εφαρμογής των νόμων είναι άλλη μία έκφραση της ολομέτωπης επίθεσης που εξαπολύεται πάνω σε όσους αγωνίζονται. Ο σύντροφος Κώστας Σακκάς δεν παλεύει μονάχα για την ατομική του απελευθέρωση. Ο αγώνας του, ο οποίος θέτει μπροστά το ίδιο του το σώμα και την υγεία του, είναι αγώνας όσων βρίσκονται και θα βρεθούν αντιμέτωποι με την καταστολή. Η αλληλεγγύη με κάθε αγωνιζόμενο, η σύνδεση των αγώνων και η απονοηματοδότηση του ορίου νομιμότητας που θέτει η κυριαρχία είναι σημεία που ο ριζοσπαστικός λόγος και δράση θα πρέπει να θέτει στο προσκήνιο. Η απεργία πείνας του συντρόφου δεν είναι ούτε ελεημοσύνη, ούτε οπισθοχώρηση, μα θέση μάχης. Είναι θέση αξιοπρέπειας και αντίστασης και γι’ αυτό είναι αγώνας όλων μας.

Την Κυριακή 16/6 η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής Πάτρας έχει ανακοινώσει εκδήλωση στα νέα της γραφεία που βρίσκονται στην οδό Γούναρη. Περνώντας κανείς από εκεί βιώνει το αδιάψευστο της εικόνας. Τα γραφεία της ΧΑ βρίσκονται σε ένα κτήριο που περιτριγυρίζεται από το γ’ αστυνομικό τμήμα  και το τμήμα μεταγωγών, πάνω από ένα κατάστημα “αγοράζω χρυσό” ενός σύγχρονου μαυραγορίτη.  Πίσω από αυτό, υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο που εμείς ως Πέρασμα, από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο που βρίσκεται δύο τετράγωνα πιο πάνω, θα θέλαμε να αναδείξουμε.

 

1. Είναι γνωστό πως για τον ακροδεξιό/εθνικιστικό/φασιστικό χώρο η Πάτρα είναι πάντα ένα ανοιχτό στοίχημα. Είναι η τρίτη πόλη της Ελλάδας σε πληθυσμό, είναι μια πόλη με έντονη ιστορία κοινωνικών συγκρούσεων, είναι μια πόλη που το παρακράτος που έδρασε στο παρελθόν είναι ακόμη εδώ (κένταυροι του ΄80, δολοφονία Τεμπονέρα, Δεκέμβρης 2008), είναι μια πόλη που στις μέρες μας, ακόμη και μετά την παρουσία της Χ.Α. στο κοινοβούλιο, η κοινωνική διεισδυτικότητα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου δεν ήταν αυτή που θα προσδοκούσε.          

 

2. Είναι γνωστό πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι φασίστες να μετακινήθηκαν σε αυτά τα γραφεία, που αγκαλιάζονται από τα αστυνομικά τμήματα, χωρίς να έχουν λάβει τις απαραίτητες εγγυήσεις από την αστυνομία. Ακόμη περισσότερο για μας  η νέα τοποθεσία των γραφείων της ΧΑ στην Πάτρα εξυπηρετεί τους γενικότερους σχεδιασμούς του συστήματος που θέλουν να γενικεύσουν την καταστολή απέναντι σε όσους αντιστέκονται, να καταπνίξουν όσες φωνές υπάρχουν ζωντανές, όσους δεν χάφτουν το παραμύθι περί ανάπτυξης και σωτηρίας.  Στον αντιεξεγερτικό σχεδιασμό της κυριαρχίας η παρουσία και ο λόγος του ακροδεξιού/φασιστικού μπλοκ έχει καίρια σημασία. Πίσω από το μανδύα του νόμιμου πολιτικού κόμματος, έρχεται να βάλει ζητήματα περί νόμου και τάξης, έρχεται να παίξει το ρόλο του κοινωνικού χαλιού πάνω στο οποίο μετά θα πατήσει η καταστολή. Αυτό εξυπηρετεί τόσο τα κρατικά σχέδια, όσο και την ενδυναμωση της παρουσία της ΧΑ σαν αποτελεσματική φωνή στο κοινοβούλιο. Θέτει ζητήματα κοινωνικού ελέγχου, πειθαρχίας, κοινωνικής σιωπής. Από τους μετανάστες, τους απεργούς, τους αγωνιστές μέχρι τις καταλήψεις όλο το δεξιό/ακροδεξιό/φασιστικό/νεοναζιστικό μπλοκ λειτουργεί εννοποιημένα. Οι μεν το παίζουν ακραίοι, οι δε το παίζουν δημοκράτες. Οι μεν ουρλιάζουν κορώνες αντισυστημικότητας κατ’επίφαση, οι δε πάνω σε αυτό ικανοποιούν το δήθεν υπαρκτό κοινωνικό αίτημα για ασφάλεια και καταστολή.          

 

3. Είναι γνωστό ακόμη, πως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή του κοινοβουλίου, αλλά του δρόμου. Εδώ στην Πάτρα, η παρουσία πολλών χώρων αντίστασης, πολλών αντιφασιστικών και αγωνιστικών αντανακλαστικών, οδήγησε την τοπική παρουσία του φασιστικού χώρου σε αδυναμία να παράξει τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Η ησυχία που βρίσκουν μέσα στην φωλιά της αστυνομίας εξυπηρετεί ακριβώς αυτό. Όπως και το ότι πλέον βρίσκονται πάνω σε μια λεωφόρο της πόλης και όχι σε μια γειτονιά, όπως και το ότι κοιτάζουν να συνδεθούν με το κοινωνικό κομμάτι που έχουν αναφορά και μπορούν να το συναντήσουν κάνοντας δουλειά στα μπαρ και τα καφενεία και κερνώντας ποτάκια στα ψηλαλώνια. Η ΧΑ θελει να γίνει ένα σεβαστό, νόμιμο κόμμα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας με πολιτικές θέσεις και κοινωνική βάση. Και στο περιβάλλον της βίαιης επίθεσης πάνω στις ζωές μας και της επιχειρούμενης βαρβαρότητας, η παρουσία τέτοιων ανθρώπων θα είναι καταλυτική. Το σύστημα χαϊδεύει τα παιδιά του και φτιάχνει τις εφεδρείες του. Ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουν όλοι αυτοί οι απόστρατοι αξιωματικοί, όπως και τι κάνουν όλοι αυτοί οι μπάτσοι που ψηφίζουν τους φασίστες. Θεωρεί κανείς πως θα τσακωθούν ποτέ με τους χρυσαυγίτες, πως θα υπερασπιστούν τον κόσμο που αγωνίζεται ή πως πολύ απλά θα κάνουν τη δουλειά τους προς χάριν της (ανύπαρκτης) κοινωνικής ομαλότητας;

 

4. Είναι γνωστό πως εν έτη 2013 υπάρχει κόσμος που μέσα στην κρίση, μέσα στην καπιταλιστική επέλαση έχει επιλέξει να αντισταθεί. Να αντισταθεί στην εξαθλίωση, στον ατομισμό, στη βαρβαρότητα, το σκοταδισμό και τη φίμωση που μας επιβάλλουν. Το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα ήταν είναι και θα είναι κομμάτι των αγώνων για ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Στις καταλήψεις  και τα στέκια, στις πλατείες, στις συνελεύσεις, στις πορείες και τους δρόμους, η παρουσία μας πάντα θα αποσκοπεί στην αντιπαράθεση με το υπάρχον σύστημα. Αυτό σημαίνει και την ανάλογη καταστολή. Εδώ, στην γειτονιά που βρισκόμαστε εμείς σαν κατάληψη, η παρουσία της ψησταριάς του χρυσαυγίτη Σίψα πίσω από το χώρο που βρισκόμαστε, αλλά και τώρα η μεταφορά των γραφείων της ΧΑ μέσα στη γειτονιά μας εξυπηρετούν ένα γενικότερο σχεδιασμό της εξουσίας απέναντι στο κίνημα στην Πάτρα, ξεκινώντας από την παρουσία μας σαν Μαραγκοπούλειο. Ήδη σε κάθε αφορμή, η ΧΑ στοχοποιεί την κατάληψή μας, θέτοντας και το ζήτημα της δημόσιας τάξης στο ίδιο το κράτος. Ξέρουν πολύ καλά οι φασίστες πως δίπλα στους μπάτσους θα έχουν την άνεση να κάνουν τη δουλειά τους, παρουσιάζοντας τους μέχρι πρότινως μαχαιροβγάλτες βουλευτές τους ως αθώους θεματοφύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Και όποιος αντιστέκεται απέναντι στο βούρκο των ιδεών, των λόγων και των συγκεκαλυμμένων πρακτικών τους, θα έχει προφανώς να αντιμετωπίσει τη δημοκρατία, που τι να κάνουμε, πρέπει να προστατέψει ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα απέναντι σε αντισυστημικές δυνάμεις.  Το γαϊτανάκι κράτους – ΧΑ εξυπηρετεί προφανώς στην προκειμένη περίπτωση τη στοχοποίηση και καταστολή του κόσμου του αγώνα, κομμάτι του οποίου είμαστε και μεις σαν Μαραγκοπούλειο. Η θέση μας είναι σαφής και ανυποχώρητη και προφανώς δε ζητάμε καμία προστασία από το κράτος και τη δημοκρατία. Ξεκαθαρίζουμε πως η παρουσία μας είναι στις επάλξεις του αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση, την καταστροφή της φύσης, για έναν κόσμο ελεύθερο ισότιμο, για έναν κόσμο που χωράει τους πάντες.

 

Και για να τελειώνουμε με τους μύθους και τη μεταφυσική. Το σύστημα που ζούμε ονομάζεται καπιταλισμός και αυτήν τη στιγμή κάνει τη μεγαλύτερη επίθεση πάνω στις ζωές των ανθρώπων. Για να μην καταρρεύσει πρέπει να διευρύνει την εκμετάλλευση ανθρώπων και φυσικών πόρων. Με λίγα λόγια, να αναπτυχθεί.  Στην παρούσα φάση, εδώ στην Ελλάδα, είμαστε κομμάτι ενός τεράστιου κοινωνικού πειράματος πάνω στις ζωές μας. Τα πάντα πρέπει να ξεπουληθούν στο κεφάλαιο. Είτε ξένο, είτε ντόπιο, είτε γερμανικό είτε από το Κατάρ. Ανάπτυξη σημαίνει λεηλασία της φύσης και αποικιοποίηση της ζωής μας. Με λίγα λόγια θα δουλεύουμε για 200 ευρώ ζώντας μια μίζερη ζωή. Αρκεί βέβαια να υποτασσόμαστε, αλλιώς να δεχθούμε την καταστολή. Το κυριαρχικό μπλοκ συγκροτείται και επιτίθεται ιδεολογικά και πρακτικά.        

 

Η ανάπτυξη στις Σκουριές, η πώληση δημόσιας γης, η ιδιωτικοποίηση νερού, ρεύματος, οι εξώσεις από τα σπίτια, το ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών, οι περικοπές μισθών, συντάξεων, η υποτίμηση συνολικά της ζωής μας  είναι η πλήρης υπαγωγή της στο κεφάλαιο. Το μέλλον μας είναι αυτό των σύγχρονων σκλάβων. Και επειδή αρκετοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν, οργίζονται, εξεγείρονται, πρέπει να ελεγχθούν. Αυτό θα γίνει είτε με καταστολή φυσική είτε με την ιδεολογική προπαγάνδα. Η ΧΑ εξυπηρετεί το να κινητοποιήσει όλο το συντηρητικό/ακροδεξιό/μισαλλόδοξο κομμάτι της κοινωνίας, κάνοντάς το μια βάση συντήρησης και στήριξης του συστήματος. Μέσα σε αυτό υπάρχουν και ένα σωρό κεφαλαιοκράτες που στηρίζουν τους φασίστες σαν ένα κομμάτι που με τον κόσμο του θα διαφυλάττει τα συμφέροντά τους. Το «δουλειά στους Έλληνες με 18 ευρώ μεροκάματο» είναι ακριβώς αυτό. Αντί να βγούμε στους δρόμους και να αντισταθούμε, να βρούμε λύσεις συλλογικά και από τη βάση για τα προβλήματά μας, να επιτεθούμε στον καπιταλισμό, πρέπει να πάμε να δουλέψουμε με τους όρους που θέλουν τα αφεντικά, στο όνομα της πατρίδας και στη βάση του εκβιασμού της ανεργίας. Ενδεικτικά σε τι έχει συναινέσει η ΧΑ: στη συνέχιση του έργου λεηλασίας στις Σκουριές Χαλκιδικής, στο ξεπούλημα νησιών και δημόσιων επιχειρήσεων, στην κατάργηση του φόρου στους Ελληνες εφοπλιστές ώστε να μας κάνουν τη χάρη να επιστρέψουν στην χώρα και να επενδύσουν, στην ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας και τελευταία στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Η αντισυστημικότητά τους είναι η άδεια οπλοφορίας που τους έχουν δώσει, η ανοχή και τα στραβά μάτια που κάνει το κράτος στα κωλόπαιδά τους που συλλαμβάνονται κατά καιρούς, η επαφή τους με κάθε κατακάθι της κοινωνίας που κάνει μεροκάματα για χάρη τους, η ετοιμότητά τους απέναντι σε οποιονδήποτε βγαίνει αγωνιστικά στο προσκήνιο, η υπεράσπιση από μέρους τους του κεφαλαίου. Ότι και να δείχνουν τα κανάλια με τις κραυγές των φασιστών απέναντι στο διεφθαρμένο σύστημα, στους διαδρόμους της βουλής όλοι χωράνε και δεν τρέχει τίποτα. Απέναντι στη στημένη παράσταση της δημοκρατίας οφείλουμε να πούμε το εξής: Ο νεοφιλελευθερισμός, η λεηλασία της ζωής μας, η πλήρης υπαγωγή της ύπαρξής μας στο κεφάλαιο, πάει χέρι χέρι με το φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Η ΧΑ είναι σάρκα από τη σάρκα του καθεστώτος. Απέναντι σε αυτά, εμείς έχουμε επιλέξει να παλέψουμε συλλογικά, να σταθούμε απέναντι στη βαρβαρότητα, το σκοταδισμό, τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, τον ατομισμό, τη μιζέρια. Ή θα ορθώσουμε το ανάστημα μας και θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ή θα ζήσουμε σα δούλοι.

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΦΛΕΓΟΝΤΑΙ…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Από την Παρασκευή 31/5 η φλόγα της εξέγερσης που καίει σε όλον τον κόσμο έφτασε και στην Τουρκία. Οι κυρίαρχοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την κοινωνική δυναμική που ξεχύθηκε στους δρόμους και τις πλατείες σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Τουρκίας με αφορμή την αιματηρή καταστολή ακτιβιστών που αντιτίθονταν στην καταστροφή του Πάρκου Gezi στην πλατεία Ταξίμ της Ινσταμπούλ. Ένα πάρκο από τους λίγους χώρους πρασίνου που έχουν μείνει στην πόλη, πάνω στον πιο συμβολικό χώρο, την πλατεία Ταξίμ, τόπο φορτισμένο ιστορικά και πολιτικά, κέντρο διαδηλώσεων, συγκρούσεων, αγώνων, σημαντικών γεγονότων (όπως η δολοφονία απεργών την πρωτομαγιά το ’77 από παραστρατιωτικούς – ακροδεξιούς). Και τώρα, γίνεται το κέντρο μιας εξέγερσης που βάζει φωτιά στα θεμέλια της παντοδυναμίας του τουρκικού καθεστώτος, κάνοντας συντρίμμια την εικόνα της χώρας – θαύμα του ΔΝΤ με τους αυξανόμενους ρυθμούς ανάπτυξης και τις ριζοσπαστικές αλλαγές. Κάνοντας ακόμα συντρίμμια (όπως και όλες οι εξεγέρσεις στη μεσόγειο) την μορφή του φονταμενταλιστή-ισλαμιστή-τρομοκράτη μουσουλμάνου, του υποταγμένου στη θρησκεία του, του οπισθοδρομικού, του εχθρού της ασφάλειας και της ευμάρειας του δυτικού φιλήσυχου πολίτη.

Η εξέγερση μεγάλου κομματιού του Τουρκικού λαού είναι μια εξέγερση ετερόκλητων ανθρώπων που κατεβαίνουν στο δρόμο και μάχονται ενάντια στη βίαιη φτωχοποίηση της ζωής τους, ενάντια στην περιστολή βασικών τους ελευθεριών, ενάντια στο καθεστώς που πατάει πάνω στις ζωές τους για να προσδεθεί στο άρμα της ανάπτυξης. Ένα καθεστώς που δεκαετίες τώρα χρησιμοποιεί τα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ του κεμαλικού στρατού και των ισλαμικών πολιτικών, τον εθνικισμό, την καταστολή όσων αγωνίζονται, τις δικτατορίες για να διατηρεί την εσωτερική του συνοχή. Είναι η εξέγερση ανθρώπων που αντιλαμβάνονται πως είναι μόνο στατιστικοί αριθμοί που αποδεικνύουν την ευμάρεια και τη σωστή κατεύθυνση του καπιταλισμού. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει καταφέρει να οδηγήσει την τουρκική οικονομία σε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, καθιστώντας τη ρυθμιστή στην περιοχή και αγαπημένο παιδί των οικονομικών και πολιτικών επιτελείων. Την ίδια ώρα που η ανεργία καλπάζει και ο πραγματικός μισθός κυμαίνεται στα 300 ευρώ το μήνα, η τουρκική οικονομία εμφανίζεται να ισχυροποιείται, διαγράφοντας ακόμη και τα παλιότερα χρέη της προς το ΔΝΤ, για να έρθει βέβαια η σειρά νέων προγραμμάτων αναπροσαρμογής.

Η διακυβέρνηση Ερντογάν είναι μια μίξη πολιτικού Ισλάμ με νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα. Ένας συνδυασμός αύξησης του ελέγχου και της καταστολής με την επέλαση του κεφαλαίου. Παραδειγματικά αναφέρουμε την περαιτέρω επιβολή όρων στον Τύπο, την απαγόρευση του αλκοόλ σε δημόσιους χώρους, την προώθηση νόμων για την καταπίεση των γυναικών, την καταστολή εργατικών κινητοποιήσεων, αριστερών και αναρχικών οργανώσεων, την ένταση της καταστολής του κουρδικού λαού, την εγκαθίδρυση ενός κράτους νόμου, τάξης και συντήρησης. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας εξέφρασε στο απόλυτο το πνεύμα αυτό δηλώνοντας πως η Τουρκική άνοιξη (απαντώντας σε όσους μιλούν για την Τουρκική Άνοιξη – σε αναλογία με την Αραβική Άνοιξη των εξεγέρσεων στις Αραβικές χώρες) συντελείται ήδη και είναι η ανάπτυξη. Όσοι την εχθρεύονται (οι οποίοι είναι πάντα κάποιοι, λίγοι, υποκινούμενοι από σκοτεινά κέντρα – εν προκειμένω στην Τουρκία ο στρατός) εχθρεύονται την ίδια τη χώρα και την κοινωνία. Σε συνέχεια αυτών δήλωσε πως η αστυνομία δε θα φύγει από το πάρκο και πως με δυσκολία οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας συγκρατούν το 50% του πληθυσμού (εννοώντας το ισλαμιστικό – ελεγχόμενο από το κόμμα του κομμάτι) στα σπίτια του, δημιουργώντας ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα και απειλώντας να κινητοποιήσει κομμάτια του βαθέους κράτους και της συντήρησης ενάντια στους εξεγερμένους. Αποκορύφωμα, η καλοστημένη παράσταση με την άφιξη του Ερντογάν πίσω στην Τουρκία και τους χιλιάδες οπαδούς του να τον περιμένουν στο αεροδρόμιο. Μια αντιεξεγερτική στρατηγική εσωτερικής κοινωνικής πόλωσης και δημιουργίας ψευδών εικόνων.

Τα μέσα που χρησιμοποιεί το κράτος είναι πολλαπλά: φίμωμα των social media, έλεγχος στη ροή των ειδήσεων, δημιουργία εντυπώσεων, ιδεολογική προπαγάνδα και στο δρόμο αύρες, πλαστικές και αληθινές σφαίρες, χημικά, ξυλοδαρμοί. Όμως η πραγματικότητα ξεδιπλώνεται καθημερινά και ήδη η εξέγερση έχει απλωθεί σε πάνω από 60 πόλεις της Τουρκίας, με ιδιαίτερη ένταση στην Άγκυρα (όπου κατέβηκε και ο στρατός), το Ισμίρ και αλλού και με την πρώτη οπισθοχώρηση στην Ιστανμπούλ, όπου το κομμάτι του κόσμου που είναι στο δρόμο έχει καταλάβει το πάρκο και τη γειτονιά του Μπεσικτάς, ορθώνοντας οδοφράγματα ενάντια στα θωρακισμένα, τις αύρες, τα δακρυγόνα τους μπάτσους και το στρατό. Πλάθοντας μέρα με τη μέρα μια άλλη κοινότητα, πάνω στα οδοφράγματα, πάνω στη μάχη με το καθεστώς, μια μάχη που μετρά ήδη 3 νεκρούς, πάνω από 1700 συλληφθέντες και πάνω από 4500 τραυματίες, αρκετοί σε κρίσιμη κατάσταση. Μια κοινότητα που στην αγκαλιά της έχει δεχτεί τους πάντες, Κούρδους και Τούρκους δίπλα με μουσουλμάνους και άθεους, ακτιβιστές, νεολαίους, οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων, πολιτικοποιημένους και μη ανθρώπους που εξεγείρονται με διαφορετικές φαινομενικά αφετηρίες αλλά με κοινό παρονομαστή τη μαχητικότητα και τον αγώνα για αξιοπρέπεια. Αυτή την κραυγή που σιγοβράζει μέσα σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, από την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Συρία, την Τουρκία, την Ισπανία, τη Γαλλία, Η.Π.Α., τη Νότιο Αφρική. Από τις πλατείες της Ταχρίρ, του Συντάγματος, της Ταξίμ, μέχρι τα προάστια της Στοκχόλμης, του Παρισιού. Από την Κερατέα και τη Χαλκιδική μέχρι τους αγώνες για γη στη Βραζιλία και την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου στην Ινσταμπούλ.

Οι εξεγερμένοι όλου του κόσμου είναι όλοι αυτοί που βλέπουν να πετάγονται οι ζωές τους στα σκουπίδια, αυτοί που καλούνται να ζήσουν μια ζωή χωρίς βασικούς όρους διαβίωσης δίχως κανένα έλεγχο πάνω στην καθημερινότητά τους. Οι ιεροκήρυκες του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν έτοιμες τις κατηγορίες για αυτούς: εξωκοινωνικοί, βάρβαροι, μηδενιστές, εσωτερικοί εχθροί, ενάντιοι της προόδου, προβοκάτορες, υποκινούμενοι, ΛΙΓΟΙ. Ήδη εδώ, το πατριωτικό-συντηρητικό-εθνικιστικό μπλοκ άρχισε να ψελλίζει σενάρια για πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του στρατού, κάτι που θα έχει ως συνέπεια την έναρξη εχθροπραξιών από την τουρκική πλευρά, με την Ελλάδα. Όπως αντίστοιχα και στην Τουρκία ο στρατός παρουσιάζεται ως υποκινητής της εξέγερσης. Όπως υποκινούμενες ήταν η κοινωνική εξέγερση στην Ελλάδα του 2008, η αραβική άνοιξη, κλπ. Οι κατηγορίες αυτές μαρτυρούν και το φόβο των κυρίαρχων απέναντι στη δυναμική της κοινωνικής έκρηξης, απέναντι στην πολυπλοκότητα των σχέσεων που πλάθουν τα εξεγειρόμενα κομμάτια, απέναντι σε έναν κόσμο που δεν έχει τίποτα να χάσει και τίποτα να του υποσχεθούν. Ζούμε μέσα στη θύελλα της μάχης, μέσα στην εποχή των ταραχών. Την ιστορία την γράφουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους και είναι χρέος των εδώ αγωνιζόμενων αυτή τη στιγμή να δείξουν την αλληλεγγύη τους στα αδέρφια που μάχονται στην Τουρκία. Πάνω στα οδοφράγματα, πάνω στις κοινότητες του αγώνα, πάνω στην αλληλεγγύη στήνονται οι κομμούνες του αύριο, εκεί που ενώνονται ο πόνος, η ελπίδα και η προσωπικότητα του καθενός με την προσπάθεια για τη επίθεση στην καρδιά του κτήνους, για την καταστροφή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Η φλόγα της εξέγερσης απλώνεται και είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε αυτήν την παγκόσμια κίνηση.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

 

Σκηνικό πολέμου εκτυλισσόταν την Πέμπτη 7/3 στην Ιερισσό Χαλκιδικής, σε μια προσπάθεια των δυνάμεων καταστολής να τρομοκρατήσουν όσους κατοίκους αντιστέκονται στα σχέδια λεηλασίας της φύσης και καταστροφής της ζωής τους. Το πρωί της πέμπτης, πέντε κάτοικοι της Ιερισσού πήγαν στην Ασφάλεια Πολυγύρου για να καταθέσουν για την υπόθεση του εμπρησμού στις Σκουριές. Με το που έφτασαν στον Πολύγυρο, η αστυνομία τους έβαλε μέσα σε κλούβες και τους πήγε πίσω στην Ιερισσό, συνοδεία 6 διμοιριών των ΜΑΤ και δεκάδες άλλες δυνάμεις (πάνοπλους ΕΚΑΜίτες κοκ), για να γίνει έρευνα στα σπίτια τους. Στην Ιερισσό χτυπήσαν οι καμπάνες και οι κάτοικοι έστησαν οδόφραγμα στον κεντρικό δρόμο για να εμποδίσουν τη βίαιη εισβολή των μπάτσων μέσα στο χωριό. Γύρω στις 11:00 π.μ. τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο χωριό, μέσα σε ένα σύννεφο από χημικά. Σε μια προσπάθειά τους να αποδυναμώσουν τη συγκέντρωση των κατοίκων, μπήκαν μέσα στην αυλή του Γυμνασίου/Λυκείου Ιερισσού που βρισκόταν στο δρόμο τους και ρίξαν δακρυγόνα μέσα στο προαύλιο του σχολείου. Το σχολείο βρισκόταν σε κινητοποίηση σε αλληλεγγύη με μια συμμαθήτριά τους που είχε προσαχθεί. Ένα παιδί χτυπήθηκε από ευθεία ρίψη δακρυγόνου και μεταφέρθηκε στο ιατρείο Ιερισσού, ενώ άλλα τρια παιδιά λιποθύμησαν από τα χημικά.
Ευθύβολες ρίψεις δακρυγόνων, μπούκες σε σπίτια, δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις είναι από τα γεγονότα που δεν μας εκπλήσσουν και που για την περιοχή δεν είναι πρωτόγνωρα. Είναι άλλος ένας κρίκος μιας σειράς γεγονότων που εκτυλίσσονται στην ευρύτερη περιοχή των Σκουριών, όπου οι κάτοικοι αντιτάσσονται στη δημιουργία μεταλλείων χρυσού.

Το σχέδιο για την περιοχή προβλέπει τη δημιουργία ενός ανοιχτού μεταλλείου χρυσού, για την εξόρυξή του με κυάνιο, μία από τις πιο καταστροφικές μεθόδους εξόρυξης μετάλλων. Ενδεικτικά, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα δούμε στέρευση υδάτων (ολόκληρα χωριά της περιοχής θα μείνουν χωρίς πόσιμο νερό καθώς θα στεγνώσει το όρος του Κακάβου), μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα , καταστροφή της υπάρχουσας χλωρίδας και πανίδας (αποψίλωση του περίπου 4000 στρεμμάτων αρχέγονου δάσους σπάνιας βιοποικιλότητας, με οξιές και δρυς εκατοντάδων χρόνων), τοξική μεταλλευτική σκόνη θα σκεπάσει το χωριό της Μεγάλης Παναγιάς κοκ.

Όλα αυτά τα γνωρίζουν ήδη πολύ καλά οι κάτοικοι μιας και εχουν ζήσει από κοντά τις επιπτώσεις της μεταλλευτικής δραστηριότητας αλλά και τα ατυχήματα με μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές ζημιές λόγω της ήδη υπαρχουσας μεταλλευτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή. Αυτός ο αγώνας είναι μια μάχη των κατοίκων για τον τόπο τους και την ποιότητα της ζωής των ίδιων αλλά και των παιδιών τους. Δεν διστάζουν να τα βάλουν μες μια πολυεθνική – κολοσσό, την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ (95% αυτής ανήκει στην καναδική El Dorado Gold και 5% στην Ακτωρ που ανήκει στο γνωστό μεγαλοεργολάβο Μπόμπολα), τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους που σπεύδουν να προστατεύσουν το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο και την επικοινωνιακή επίθεση και συκοφάντηση του αγώνα τους από τα μίντια. Ο μέχρι τώρα αγώνας τους έχει μεγάλη χρονική διάρκεια, συμμετοχή, αποφασιστικότητα και ένταση, ενώ διάφορες πρακτικές και μέσα χρησιμοποιήθηκαν από την μεριά των κατοίκων.

Εμείς από την πλευρά μας, αν και χιλιόμετρα μακριά, στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς και αυτές που αγωνίζονται για την προάσπιση του τόπου τους, των βουνών, των ποταμιών, της ίδιας τους της ζωής, ενάντια σε όσους θέλουν να τα μετατρέψουν όλα αυτά σε χρυσά δαχτυλίδια.Γιατί τα βουνά, οι ποταμοί, ο αέρας, το νερό και η ζωή δεν μετρώνται σε καναδικά δολλάρια ή ευρώ. Και για όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν εξαγοράζονται. Είναι ανεκτίμητα!

Αμέριστη αλληλεγγύη στους ανυποχώρητους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής

Η τρομοκρατία τους δεν μας φοβίζει, μας εξοργίζει!

Attachment	Size
χρυσού	203.48 KB

 

 

 

Είμαστε συνειδητά ενάντια και πετάμε κόντρα

“Μη μας πάρουν την ψυχή
οι οθόνες
οι υποσχέσεις για ευδαιμονία
οι άδειες ειδήσεις
τα περιτυλίγματα
οι γνωστές διαδρομές.
Μην αλώσουν την ψυχή μας
οι στρατιές
οι κατασκευασμένοι εχθροί
οι μονόλογοι των αρπακτικών
ο φόβος του άλλου
η ασφάλεια της παραίτησης.”

Αντώνης Σ.

Γρυλίζουν τα αρπακτικά της εξουσίας, βενιζέλοι, σαμαράδες, κουβέληδες και οι λακέδες τους: “εστίες ανομίας”,“ορμητήρια κουκουλοφόρων”,“δυνάμεις του χάους”,“ακραία πολιτική βία” και λοιπά. Εύπεπτη ρητορική για τους προβατοποιημένους ψηφοφόρους και τους καναπεδιασμένους τηλεθεατές, θολός και αόριστος λόγος σερβιρισμένος με εικόνες άδειων μπουκαλιών, πάνοπλων μπάτσων και διανθισμένος με μπόλικη δημοσιογραφική αλητεία – κινδυνολογία.

Και χτυπάνε τις καταλήψεις

Κραυγάζει ο ιεροκύρηκας της “μηδενικής ανοχής” Δένδιας ότι “δεν γίνεται να ανακοπεί η πορεία της ανάκαμψης της χώρας”. Εμείς θα αναρωτηθούμε προς τα πού; Και θα απαντήσουμε κιόλας: στην καπιταλιστική έρημο, στα νεοφιλελεύθερα οράματα των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών, στον παράδεισο ανάπτυξης του κεφαλαίου στις πλάτες μας (όπως πάντα), στη βίαιη φτωχοποίηση ολόκληρων πληθυσμών, στην ολοένα και αυξανόμενη ένταση των κοινωνικών αποκλεισμών, στη λεηλασία της φύσης, στον έλεγχο κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής. Συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που ισχύουν στο σήμερα και βρίσκουν απέναντί τους κοινωνικά αναχώματα.

Και χτυπάνε τους κοινωνικούς αγώνες και τις καταλήψεις

Οι υπηρέτες του κεφαλαίου οραματίζονται πόλεις-φυλακές με συγκεκριμένες διαδρομές για τους άβουλους υπηκόους: σπιτάκι – δουλειά – τηλεόραση – κατανάλωση – σπιτάκι – και πάλι δουλειά. Στην μητρόπολη όλα πρέπει να κινούνται βάσει του χρήματος, της κατανάλωσης, της εξατομίκευσης, όλα πλήρως ομαλά και ελεγχόμενα. Ό,τι δεν μιλάει την γλώσσα του κέρδους και της εξουσίας, ό,τι αποτελεί εστία αντίστασης στους σχεδιασμούς τους, ό,τι προτάσσει μια άλλη κουλτούρα από την κυρίαρχη, αυτή του αυτοκαθορισμού και του συλλογικού αγώνα πρέπει να το αφανίσουν. Χώροι ορατοί, γεωγραφικά προσδιορισμένοι και ανοιχτοί για όλους δεν πρέπει να υπάρχουν γιατί η ίδια η ύπαρξή τους αμφσβητεί τις υπάρχουσες νόρμες ζωής.

Και χτυπάνε τα αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα, τις τυπογραφικές κολλεκτίβες, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και τις καταλήψεις

“Ανάπτυξη” ουρλιάζουν οι καμίνηδες, τα μικρά και μεγάλα αφεντικά και τους τρέχουν τα σάλια μπροστά στα οικονομικά οφέλη τους. Θέλουν πόλεις με καλογυαλισμένα, αποστειρωμένα εμπορικά κέντρα να κατακλύζονται απο πλούσιους τουρίστες και ντόπιους νεόπλουτους, πριμοδοτούμενους της κρίσης. Με τους φτωχούς, τους εξαθλιωμένους, τους διαφορετικούς να είναι αποκλεισμένοι απ’ αυτά, να μην προσβάλλουν την αισθητική των καταναλωτών. Οι φτωχοί να είναι απομονωμένοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εξόριστοι σε γκέτο υπό το άγρυπνο βλέμμα της αστυνομίας και τη συνεχή απειλή των γκλομπ της.

Και χτυπάνε τους φτωχούς, τις άστεγες, τους μετανάστες, τις τοξικομανείς

Η καπιταλιστική ομαλότητα έχει τη βοή του καταναλωτικού πλήθους αλλα και τη σιωπή του νεκροταφείου. Τα συνθήματα, οι μελωδίες και οι χειρονομίες του αγώνα για μια καλύτερη ζωή δεν γίνεται να βραχυκυκλώνουν τα κέρδη των αφεντικών και να βάζουν σε σκέψη τους σύγχρονους είλωτες. Σκέψεις ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. “Όχι”, φωνάζουν οι μπάτσοι και οι δημοσιογράφοι “αυτοί δεν είναι επαναστάτες, είναι επαγγελματίες μπαχαλάκηδες, γνωστοί-άγνωστοι, πράκτορες σκοτεινών δυνάμεων, καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές, οργανωμένες μαφίες, βολεμένοι φοιτητές, κουκουλοφόροι, ακραία μειοψηφία. Έχουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΝΟΜΟΥΣ”.

Και χτυπάνε τις διαδηλώσεις, τα κέντρα αγώνα, τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων

Μας έχουν καταδικάσει σε μια ρουτινιάρικη και μίζερη επιβίωση, που φτύνουμε αίμα στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας ή βιώνουμε την αβεβαιότητα της ανεργίας, μ’ αυτές τις δύο καταστάσεις συνεχώς να εναλλάσσονται. Μας κερνάνε θάνατο στα ράτζα των νοσοκομείων ή στην απομόνωση των διαμερισμάτων-κλουβιών. Οι κυρίαρχοι τρομοκρατούνται με την ιδέα ότι η πλέμπα θα ξεσηκωθεί και θα τους στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Και χτυπάνε τους ταξικούς αγώνες, τις απεργίες, την αυτοοργάνωση των εργατών

Ζούμε σε χαλεπούς καιρούς με τους όρους διαβίωσής μας να πάνε από το κακό στο χειρότερο με την οργή να συσσωρεύεται και να αναζητά διόδους εκτόνωσης. Οι αφέντες προσφέρουν απλόχερα εξιλαστήρια θύματα στους σύγχρονους δούλους, αρκεί να μην κοιτάζουν ψηλά, στους από πάνω αυτού του κόσμου. Μπολιάζουν την κοινωνία με φόβο και μαζικές νευρώσεις ενώ την ταΐζουν με πατρίδες, εθνικούς στόχους, εθνικές μάχες και μπόλικη δημοκρατία. Οι δούλοι ειναι έτοιμοι να κατασπαράξουν και να κανιβαλίσουν ο ένας τον άλλον, τους βαφτισμένους από την γκεμπελίστικη προπαγάνδα “εχθρούς” τους.

Και χτυπάνε τους μετανάστες, τις οροθετικές πόρνες, τις τσιγγάνες, τους μικροπωλητές, τους διαδηλωτές/-ριες, τους αναρχικούς-/-ές, τους/τις καταληψίες.

Αλλά δεν είμαστε μόνοι και μόνες και δεν πέφτουμε!

Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο καθένας και η καθεμία σε σχέση με τα τελευταία γεγονότα των αστυνομικών εισβολών στις καταλήψεις Villa Amalias και Σκαραμαγκά, στα στέκια της ΑΣΟΕΕ, στην κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜ.ΑΡ., την αιχμαλωσία του τυπογραφείου της κολλεκτίβας Rotta και του πομπού του ραδιοφωνικού σταθμού 98 fm, τις εκατοντάδες ποινικές διώξεις με βαρύτατες (και ατεκμηρίωτες) κατηγορίες εναντίον αγωνιστών-στριών είναι ότι εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική του καθεστώτος. Μια κατασταλτική μακροχρόνια στρατηγική που στοχεύει με ιδεολογικούς και υλικούς όρους τους ριζοσπαστικούς αγώνες και οτιδήποτε δεν διαμεσολαβείται και ελέγχεται από το κράτος και τις καπιταλιστικές σχέσεις. Είναι χρέος λοιπόν, αυτών που αντιλαμβάνονται τη λεηλασία των ζωών τους και θέλουν να αντισταθούν, να υπερασπιστούν τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις κινηματικές υποδομές. Ο καθένας από το μετερίζι του, ο καθένας με τη θέση μάχης που του αναλογεί.
Εμείς μοιραζόμαστε το όραμα του Μεγάλου Σπιτιού όπου όλες οι επιθυμίες πραγματοποιούνται, όπου διαφορετικές εκφράσεις του εαυτού μας ενώνονται για ένα σκοπό. Είμαστε κομμάτι του άτυπου δικτύου των αυτοργανωμένων χώρων και όλου αυτού του κόσμου που λέξεις και έννοιες όπως ελευθερία, αλληλεγγύη, αντιεραρχία, δικαιοσύνη, συντροφικότητα, κοινότητα, αυτοοργάνωση, ανιδιοτέλεια, αυτενέργεια, συνείδηση, αγώνας δεν είναι λόγια του αέρα, ευχολόγια κενά νοήματος, αλλά εκφράζουν την κοσμοθεωρία του, τον αξιακό του κώδικα που πραγματώνεται καθημερινά ορίζοντας την ίδια του την ύπαρξη. Αυτή ακριβώς η ύπαρξή μας σαν αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα και η τάση διάχυσης των προταγμάτων και των πρακτικών μας στον κοινωνικό ιστό είναι που τρομοκρατεί τους κρατούντες.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους 92 συλληφθέντες της ανακατάληψης της Villa Amalias

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους/στις 15 συντρόφους/-ισσες που αντιμετωπίζουν κατηγορίες μετά τις εισβολές της αστυνομίας στη Villa Amalias και την κατάληψη Σκαραμαγκά και στους 16 μετανάστες μικροπωλητές που συνελλήφθησαν κατά την εισβολή στην ΑΣΟΕΕ

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις κινηματικές υποδομές

Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις είναι το έναυσμα για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση που θα σαρώσει κράτος και κεφάλαιο

Attachment	Size
perasma_gia_villa_skaramagka_asoee	2.3 MB

 

 

Το πρωί της Πέμπτης 20 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση στην κατάληψη Villa Amalias στην Αθήνα. Οι μπάτσοι, με πρόσχημα ανώνυμες καταγγελίες, εισέβαλαν στο κατειλημμένο εδώ και 23 χρόνια κτίριο και προσήγαγαν 8 συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα. Άμεσα πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από την κατάληψη σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συντρόφους και ενάντια στην απόπειρα τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων ανθρώπων, ένα ακόμα επεισόδιο της οποίας διαδραματίστηκε σήμερα το πρωί. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και στο Δημαρχείο της Αθήνας -καθώς το κτίριο βρίσκεται πλέον στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων- κατά τη διάρκεια της οποίας προσήχθησαν άλλοι 7 σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι μετά από κάποιες ώρες αφέθησαν ελεύθεροι. Προς το παρόν το κτίριο έχει σφραγιστεί και φυλάσσεται από μπάτσους. Οι 8 προσαχθέντες κρατούνται ακόμα.

Η Βίλα Αμαλίας, ένα από τα πρώτα κατειλημμένα κτίρια στον ελλαδικό χώρο, εδώ και 23 χρόνια έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για το κίνημα των καταλήψεων, για την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή και γενικότερα έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην όξυνση του κοινωνικού ταξικού αγώνα. Όλοι εμείς ξέρουμε ότι ήταν, είναι και θα είναι ο χώρος που διαταράσσει την κανονικότητα της αθηναϊκής μητρόπολης. Στη Βίλα Αμαλίας δεν υπάρχουν σκοτεινές γωνιές αλλά φωτεινά σημεία δημιουργίας και αντίστασης. Όλοι εμείς ξέρουμε ότι πρόκειται για ένα χώρο από τον οποίο γεννήθηκε η αυτοοργανωμένη αντιεμπορευματική έκφραση, στηρίζοντας μουσικά γκρουπ, στουντιακές και συναυλιακές υποδομές, θεατρικές ομάδες, εκθέσεις φωτογραφίας, εργαστήρι βιτρό, προβολές. Ένα χώρο που κάλυψε ανάγκες του ριζοσπαστικού κινήματος οργανώνοντας και πραγματώνοντας βιβλιοθήκη, τυπογραφείο, παιδικό σταθμό, χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι καθώς και στεγαστική κατάληψη. Φιλοξενεί πολιτικές διαδικασίες και ζυμώσεις συμβάλλοντας με τη σειρά της στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Εν αντιθέσει με τις δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Δένδια περί “αποκατάστασης της τάξης” και “εργαστηρίων ανομίας” όλοι εμείς ξέρουμε ότι η Villa Amalias ανέκαθεν ήταν, είναι και θα είναι συνειδητά ενάντια σε κράτος και παρακράτος, σε ρατσιστικά πογκρόμ και στο φασισμό. Μη σκύβοντας ποτέ το κεφάλι στέκεται δίπλα στα καταπιεσμένα κομμάτια, στους κοινωνικούς αγώνες, στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.

Όλοι αυτοί που προσπαθούν να επιβάλουν έναν “καθαρό” κόσμο βασισμένο στον κανιβαλισμό, την καταπίεση, την αποξένωση και τον ατομικισμό ας καταλάβουν ότι για όλους εμάς η Villa Amalias δεν είναι απλά ένα κτίριο. Είναι οι ιδέες και οι αξίες μας, ο τρόπος οργάνωσής μας, κουλτούρα και πολιτική μας επιλογή ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ. Έρχεται από το παρελθόν και είναι εικόνα από το μέλλον.

Δήμαρχοι και υπουργοί ακούστε το καλά, τη Villa Amalias δεν θα την πάρετε ούτε στα όνειρά σας

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 8 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Κατάληψη Παραρτήματος
Κατάληψη Μαραγκοπούλειο / συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα
Κατάληψη Προκάτ_35
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ Πάτρας
ομάδα πολιτιστικής τρομοκρατίας Porto Patrasso
Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm
Σύντροφοι/Συντρόφισσες

Εμείς η συλλογικότητα «Πέρασμα» από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα για όσα συνέβησαν και προσπαθούν να διαστρεβλωθούν από το κράτος, τα παπαγαλάκια του (ΜΜΕ), και κάθε συντηρητικό απόβρασμα αυτής της κοινωνίας:

Τετάρτη προς Πέμπτη ξημερώματα έγιναν αντιληπτοί από συντρόφους 20 φασίστες στην πλατεία των Υψηλών Αλωνίων, στη μεριά ψησταριάς («Ψηταλώνια») που ανήκει σε χρυσαυγίτη. Κλείσαν το μαγαζί τους επί τούτου, τοποθέτησαν κάδο στη συμβολή των οδών Καρατζά και Χαραλάμπη και κινήθηκαν επιθετικά προς την κατάληψη. Μόνο που στο δρόμο τους βρέθηκαν αντιμέτωποι με κόσμο ο οποίος ήδη είχε συρρεύσει στην περιοχή γνωρίζοντας την παρουσία τους. Οι φασίστες με μιλιταριστικό τρόπο, φορώντας τα κράνη τους, κουβαλώντας αλυσίδες και πτυσσόμενα γκλοπ και πετώντας πέτρες θέλησαν να πλησιάσουν περισσότερο την κατάληψη. Ο όλο και περισσότερος κόσμος που έσπευδε εκεί, αυθόρμητα και άτακτα τους έτρεψε σε φυγή, τους κυνήγησε και επιτέθηκε στο μαγαζί τους. Ένα μαγαζί του οποίου ο ιδιοκτήτης του ο Σίψας άνηκε τη δεκαετία του ’90 στην ομάδα των «Κενταύρων» που σκορπούσαν τον τρόμο στις γειτονιές της Πάτρας και ευθύνονται για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Ο συγκεκριμένος τύπος είναι ο γενικός γραμματέας της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής ακολουθώντας το παρακρατικό παρελθόν του. Η γειτονιά αναστατώνεται, αλλά και σείεται από αντιφασιστικά συνθήματα. Δυστυχώς οι γείτονές μας θα τρομάξουν κάποιες φορές, αλλά ο πόλεμος που ζούμε έχει πλέον και μάχες θορυβώδεις. Μάχες ενάντια στην καταπίεση, ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια στο κράτος και τους φασίστες, το σύστημα το ίδιο.

Η κατάληψη καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας γίνεται σημείο αναφοράς για δεκάδες κόσμου που θέλουν να ενημερωθούν και να στηρίξουν. Για όσους αντιλαμβάνονται ό,τι γίνεται γύρω τους, αμφισβητούν τις κυρίαρχες αξίες του ατομισμού και της απάθειας και αναλαμβάνουν δράση.
Οι αντιλήψεις που πρεσβεύουμε δεν έχουν να κάνουν ούτε με λοστούς, ούτε με “ξύλο” ούτε με σπασμένα κόκκαλα. Οραματιζόμαστε έναν κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, χωρίς αρχηγούς και μεσάζοντες, χωρίς σύνορα και κράτη. Για να το καταφέρουμε αυτό προωθούμε όπου βρισκόμαστε την αλληλοϋποστήριξη των φτωχών, των αποκλεισμένων, των από κάτω αυτού του κόσμου. Οποιασδήποτε εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και αν είναι αυτοί. Θέλουμε οι γειτονιές που ζούμε να είναι ζωντανές και οι κάτοικοί τους να οργανώνονται χωρίς ηγέτες για να λύσουν τα προβλήματα τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους. Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε χαζοί ούτε θύματα, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν “άνθρωποι” που θέλουν να γεμίσουν τις γειτονιές μας με μίσος. Μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό, μίσος για την ίδια τη ζωή. Δεν θα κάτσουμε θεατές στο στήσιμο ενός τέτοιου κόσμου, ούτε άπραγοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια να μετατραπούν οι δρόμοι και οι πλατείες σε σφαγεία. Θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι μόνο δική μας δουλειά αλλά αφορά και όποιον δεν θέλει να δει την γειτονιά να μετατρέπεται σε κόλαση.
Το ίδιο βράδυ αρκετή ώρα μετά τα γεγονότα και σε άσχετο με την κατάληψη χώρο προσήχθησαν 9 άτομα, εκ των οποίων 4 άντρες με τον έναν από αυτούς ανήλικο και 5 γυναίκες. Κρατήθηκαν για πάνω από 9 ώρες όπου η ελληνική αστυνομία μαγείρευε πώς να τους φορτώσει κατηγορίες. Επέλεξαν από αυτούς τους 4 άντρες και τους φόρτωσαν το μισό ποινικό κώδικα. Κατηγορούνται μέχρι και για απόπειρα ανθρωποκτονίας (κινδυνεύοντας ακόμα και με προφυλάκιση) με βάση τις ψευδείς και νομικά καθοδηγούμενες καταθέσεις χρυσαυγιτών οι οποίοι δεν ντρέπονται καν να δηλώσουν ως μάρτυρες κατηγορίας για διεύθυνση κατοικίας τους τα γραφεία της χρυσής αυγής. Για άλλη μια φορά τρέξανε στην αγκαλιά του κράτους επιβεβαιώνοντας την αγαστή συνεργασία τους. Από την πρώτη στιγμή έχει συγκροτηθεί ένα κίνημα αλληλεγγύης με πολύωρες παρουσίες έξω από την ασφάλεια από την πρώτη μέρα που κρατούνταν και πορείες προς τα δικαστήρια. Οι συλληφθέντες δε θα μείνουν ούτε στιγμή μόνοι τους απέναντι στο κράτος. Η αλληλεγγύη μας θα είναι ένας χείμαρρος που ολοένα και θα φουσκώνει.

Οι 4 θα μπορούσε να είναι ο καθένας και η κάθε μία. Γιατί πληρώνουν τις κρατικές επιλογές που κάνει ο Δένδιας και η κυβέρνησή του για να παρουσιάσουν έργο στα μίντια. Έργο για να δείξουν ότι κάτι κάνουν. Έργο γιατί φοβούνται μια επερχόμενη κοινωνική αναταραχή, λόγω των μέτρων που έχουν λάβει που μας καταδικάζουν στην ανέχεια. Οι μπάτσοι και οι δικαστές σαν γνήσιοι εντολοδόχοι της πολιτικής ηγεσίας κερδίζουν γαλόνια και χτίζουν καριέρες πάνω στα κορμιά μας.
Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 15/10 στίς 07.30 το πρωί από την κατάληψη ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ (κορίνθου και αράτου)
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στίς 8.30 και στις 17.00 στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ (ΓΟΥΝΑΡΗ), όπου περνάνε ανακριτή οι συλληφθέντες (σε δύο φάσεις)

ΥΓ: Να σημειώσουμε ότι τόσο στην πλατεία των Υψηλών Αλωνίων όσο και στην Τριών Ναυάρχων έχουν δεχθεί δολοφονικές επιθέσεις μετανάστες από φασίστες που εφορμούν από τη συγκεκριμένη ψησταριά. Μάλλον είναι ζήτημα όλων να ξεκουμπιστεί αυτή η φασιστοφωλιά από τη γειτονιά μας.

 

Την Τετάρτη 12 Σεπτέμβρη, στις 7:30 το πρωί, ομάδες μπάτσων (ΕΚΑΜ, ΜΑΤ) εισέβαλαν στην κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη. Κόβοντας την πόρτα, βρέθηκαν στο εσωτερικό του εδώ και πέντε χρόνια κατειλημμένου κτηρίου και συνέλαβαν δέκα άτομα που βρίσκονταν μέσα εκείνη τη στιγμή. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης ασκήθηκε τόσο λεκτική όσο και σωματική βία. Ακολούθησε συγκέντρωση αλληλέγγυων που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το κτήριο αλλά αποκλείστηκαν από μερίδα των μπάτσων. Το κτήριο σφραγίστηκε και οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στην ΓΑΔΘ. Εκεί ύστερα από πολύωρη παραμονή στα κρατητήρια ενημερώνονται για τις πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορίες τους, ενώ διατάσσεται ρητά η λήψη αποτυπωμάτων ασκώντας όση βία χρειαστεί αρκεί να μην τους σπάσουν τα χέρια. Το απόγευμα ύστερα από κάλεσμα για συγκέντρωση έξω από την ΓΑΔΘ με υπόδειξη των μπάτσων διακόπηκαν οι συγκοινωνίες στο κέντρο της πόλης με σκοπό την παρεμπόδιση της συγκέντρωσης. Την επόμενη μέρα οι συλληφθέντες οδηγούνται στα δικαστήρια όπου απαγορεύεται με εντολή εισαγγελέα η είσοδος σε συγγενείς και αλληλέγγυους. Η δίκη ολοκληρώνεται μια μέρα μετά και με συνοπτικές διαδικασίες όπου οι σύντροφοι/ες καταδικάστηκαν σε ποινές, με τριετή αναστολή, που κυμαίνονται από τους 3 ως τους 16 μήνες κάθειρξης ενώ επιβλήθηκε και πρόστιμο συνολικού ύψους 7.950 ευρώ. Χαρακτηριστική του όλου κατασταλτικού κλίματος είναι και η ψευδής κατάθεση μπάτσου για το γνήσιο του διαβατηρίου ενός εκ τον συλληφθέντων, με άμεση συνέπεια να κινδυνεύει με απέλαση. Ταυτόχρονα δημοσιεύεται επίσημα βίντεο της αστυνομίας από την επιχείρηση εκκένωσης, τραβηγμένο με κινηματογραφικούς όρους, απεικονίζοντας κάθε λογής οπλισμένων μπάτσων με πλήρη εξάρτηση κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.

Η πολιτική ατζέντα από δω και πέρα έχει τεθεί. Πάταξη της ανομίας, μηδενική ανοχή και καταστολή μέσων αγώνα, όπως καταλήψεις, διαδηλώσεις, απεργίες και ό,τι άλλο διαταράσσει τη συνέχιση της καπιταλιστικής αφαίμαξης. Εδώ και χρόνια συμβαίνει μια προσπάθεια απονοηματοδότησης και δημιουργίας σύγχυσης σχετικά με όσους επιλέγουν να αντισταθούν στην επέλαση των αφεντικών και του κράτους. Οι λόγοι, οι συνθήκες των δράσεων διαστρεβλώνονται ή αποκρύπτονται και οι πράξεις παρουσιάζονται ξεκομμένες από το πως νοηματοδοτούνται από τους ίδιους τους ανθρώπους που ενεργούν. Έτσι, τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής που επιτίθενται σε μετανάστες εξισώνονται με την κατάληψη και αναδημιουργία εγκαταλελειμμένων κτηρίων. Οι καταστροφές πάγκων μικροπωλητών από Χρυσαυγίτες μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με την αντίσταση των κατοίκων στην Χαλκιδική ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος με τη κατασκευή μεταλλείων χρυσού (σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής μία μέρα πριν την εκκένωση της κατάληψης Δέλτα). Η λογική αυτή λοιπόν της σύγκλισης των άκρων έχει ως σκοπό να εμφανίσει και πάλι την αστική δημοκρατία ως μοναδική λύση κι επιλογή.

Οι νόμοι, όμως θωρακίζουν την κερδοφορία των αφεντικών βασιζόμενη σε όλο και πιο δυσχερείς συνθήκες εργασίας, όλο και μικρότερο δικό μας έλεγχο πάνω στις ίδιες μας τις ζωές. Κι αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συνεχώς εντεινόμενης καταστολής κι ελέγχου. Έτσι, κατοχυρώνεται η ολοένα αυξανόμενη εκμετάλλευση από τα αφεντικά, με πιο εντατικούς ρυθμούς διαμορφώνοντας ένα κοινωνικό περιβάλλον πλήρους ελαστικής εργασίας και ανασφάλειας, τρομακτικής ανεργίας, φτώχειας, εξαθλίωσης, ιδιωτικοποίησης της υγείας , της εκπαίδευσης και αδυναμίας από τους περισσότερους για συνταξιοδότηση και ασφάλιση. Η νομιμότητα μέσα στον καπιταλισμό διαφυλάσσει την ατομική ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση ,την ιεραρχία και αποτελεί το όπλο στα χέρια των κυριάρχων. Αφού τα παραπάνω έχουν βαπτιστεί σαν “δίκαια” κάθε λογική και μορφή αντίστασης εγκληματοποιείται. Οι πορείες οι συγκρούσεις με τα όργανα του κράτους, οι απαλλοτριώσεις, οι επιθέσεις σε κρατικούς ή καπιταλιστικούς στόχους, οι καταλήψεις, οι απεργίες εμφανίζονται ως “άδικες”, σαν επίθεση στη νομιμότητα.

Η εντολή για εκκένωση της κατάληψης Δέλτα ήταν η δεύτερη προσωπική παρέμβαση του Σαμαρά, μετά την εντολή για τη “δίκαιη” λήξη της απεργίας στην Χαλυβουργία με την παρέμβαση των ΜΑΤ. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής αγκαλιάζει πλέον ασφυκτικά κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Εφαρμογή του δόγματος αυτού αποτελεί και το βίντεο της εισβολής των ΕΚΑΜ στην κατάληψη Δέλτα. Με τα όπλα ανα χείρας στοχεύει στην δημιουργία μιας αίσθησης απειλής. Ο διαποτισμός της κοινωνίας με τέτοιες εικόνες οδηγεί σε έναν εθισμό στην στρατιωτικοποίηση και στην αστυνομική παρέμβαση. Πλέον ο εχθρός δεν είναι το αφεντικό σου, ούτε ο φασίστας που θα εφορμά με τα ΜΑΤ για την καταστολή των επόμενων απεργιών αλλά οι αγωνιστές/-τριες και αλλα εκμεταλλευόμενα κοινωνικά κομμάτια. Οι διαδικασίες απόλυτου κοινωνικού ελέγχου επισπεύδονται από τις επιχειρήσεις του Ξένιου Δία, μέχρι τις εισβολές και εκκενώσεις καταλήψεων, τις πλαστικές σφαίρες στις Σκουριές Χαλκιδικής και τους τόνους χημικών, ξύλου και συλλήψεων στις πορείες.

Στη ρητορική του κράτους για τις εκκενώσεις καταλήψεων είναι και η αξιοποίηση του δημόσιου χώρου που καταλαμβάνουν. Έτσι, απαντώντας και σε όσους αμφισβητούν τη δυναμικότητά του, επαναφέρει στην κυριότητά του ένα κτήριο το οποίο θα φροντίσει να διαχειριστεί κατάλληλα ώστε να βγάλει κέρδος πουλώντας ή νοικιάζοντας το σε κάποιον ιδιώτη. Αυτή, όμως η -με καπιταλιστικούς όρους- αξιοποίηση είναι το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου στο κεφάλαιο. Τη στιγμή που τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και ιδιωτικοποιούνται, δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από το στόχαστρο οι καταλήψεις που έτσι κι αλλιώς αποτελούν ένα αγκάθι στα πλευρά της κυριαρχίας. Για μας οι καταλήψεις είναι ήδη αξιοποιημένοι χώροι. Και η αξιοποίηση αυτή πηγαίνει πολύ βαθύτερα από την απλή κάλυψη μερικών αναγκών. Είναι κέντρα αγώνα, είναι απελευθερωμένες εστίες που προσφέρουν το χώρο και το χρόνο για αλληλεπίδραση, για ζύμωση και για δράση. Είναι χώροι όπου άνθρωποι ενώνουν τις αρνήσεις τους απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα ιεραρχίας και εκμετάλλευσης και σε μια χυδαία κουλτούρα παθητικότητας και ατομισμού που προωθείται από παντού.

Την επιχείρηση εκκένωσης της Δέλτα δεν μπορούμε να την δούμε ξεκομμένη από την συνολική και ολομέτωπη κρατική στρατηγική στοχοθέτησης και επίθεσης σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (καταλήψεις, στέκια, κοινωνικά κέντρα και κοινωνικές αντιδομές). Το κράτος, λοιπόν, σ’ αυτή την επίθεση χρησιμοποιεί όλους τους μηχανισμούς του: θεσμικούς, νομικούς, αστυνομικούς, μηντιακούς και παρακρατικούς . Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν εμπρηστικές επιθέσεις από φασιστικές – παρακρατικές ομάδες στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Apertus στο αγρίνιο, στην κατάληψη Δράκα στην κέρκυρα και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πανεπιστημίου Ρεθύμνου, οπού στις δύο τελευταίες περιπτώσεις ακολούθησε σφράγισμα απο τον “ιδιοκτήτη”. Επίσης υπήρξε επέμβαση των ΜΑΤ στην Ανοικτή Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, μετά απο εντολή του δημάρχου αθηνών, Καμίνη. Στην πόλη της πάτρας κατατέθηκε μήνυση κατά αγνώστων, από την οικονομική επιτροπή του Δήμου Πατρέων, για την “κατάληψη του Παραρτήματος”. Ενώ οι απειλές για εκκενώσεις καταλήψεων αιωρούνται στον μηντιακό αέρα, να ξέρουν καλά οι κρατούντες και οι εντολοδόχοι τους οτι οι απαντήσεις θα είναι συνολικές και η κοινωνική αντεπίθεση ολομέτωπη. Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε συνένοχοι και συνοδοιπόροι των καταληψιών της Δέλτα, όπως αναφέρουν στην ανακοινωσή τους:

“Είμαστε ένοχοι για το γκρέμισμα των τοιχών της αποξένωσης, για την θέρμη που πηγάζει από την αυτοοργάνωση και τη συλλογική ζωή, και για το κατα συρροή έγκλημα της πορείας μας προς τα αχαρτογράφητα της ελευθερίας.
Και με αυτή την ενοχή θα πορευτούμε.”

Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας
Κάτω τα χέρια απο τις καταλήψεις

Attachment	Size
ekkenwsi_delta	88.76 KB

 

 

 

“Μια φορά και έναν καιρό σε μια χώρα πολύ πολύ μακρινή που λεγόταν Ελλάδα, έτη φωτός μακριά υπήρχε φοβερή αναστάτωση. Η χώρα αυτή βρισκόταν σε πολύ δυσμενή θέση και οι πολίτες της ήταν πολύ δυσαρεστημένοι. Εξαιτίας μιας τρομακτικής κρίσης που έπληξε την χώρα, την οποία κανένας πολιτικός δεν μπορούσε να διαχειριστεί, αποφάσισαν να κάνουν εκλογές για να εκλέξουν νέους αρχηγούς. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν και τόσο καλά. Οι εκλογές έγιναν και ως εκ θαύματος η φτώχεια και η εξαθλίωση παρέμειναν. Κυβέρνηση δεν μπορούσε να σχηματιστεί και η χώρα βούλιαζε σε απίστευτη αδράνεια, φασίστες μπήκαν στην βουλή…κτλ.κτλ.”

Όσο και αν η παραπάνω ιστορία μοιάζει με παραμύθι, δυστυχώς είναι η πραγματικότητα των συζητήσεων που βρίσκονται στο επίκεντρο από τα media μέχρι τα καφενεία. Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια, η κατάσταση είναι σοβαρή και αφορά τις ζωές μας, και μόνο ως τέτοια θα πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε. Επιθυμία μας, λοιπόν, είναι να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας για αυτά τα ζητήματα.

Η κρίση χρέους που τόσα και τόσα έχουν ειπωθεί για τις αιτίες και τις λύσεις που επιδέχεται, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αποτελεί ένα γενικό φαινόμενο και δεν αφορά μόνο την περίπτωση της ελλάδας. Δεν είναι το ελληνικό κράτος το μόνο υπερχρεωμένο, υπερχρεωμένα είναι σχεδόν όλα τα κράτη συμπεριλαμβανομένων ακόμα και “οικονομικών κολοσσών” όπως η αγγλία, η ιταλία ακόμα και οι Η.Π.Α. Αυτό το λέμε όχι για να βγάλουμε λάδι την υπαρκτή κακοδιαχείριση των οικονομικών του ελληνικού κράτους αλλά να καταλάβουμε ότι δεν φταίνε μόνο κάποιοι κλέφτες πολιτικοί αλλά είναι ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα, και εδώ και αλλού. Ο καπιταλισμός είναι ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα και οι ανά περιόδους κρίσεις του, αποτελούν δομικό του στοιχείο. Ο τρόπος που η κυριαρχία τις ξεπερνάει είναι ιστορικά δεδομένος: αναδιάρθρωση της παραγωγής και των εργασιακών σχέσεων, καταστροφή υλικών υποδομών, πόλεμοι, καλλιέργεια φόβου, στρατικοποίηση, καταδίκη στην εξαθλίωση ολόκληρων πληθυσμών, παραγωγή νέων κοινωνικών αποκλεισμών, στρατόπεδα συγκέντρωσης και οτιδήποτε άλλο συμφέρει τις οικονομικές ελίτ. Οι κρίσεις αποτελούν ευκαιρία για επιπλέον κερδοφορία αλλά και για θωράκιση της ύπαρξης του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Σε σχέση με την κρίση χρέους του ελληνικού κράτους, δίνεται η ευκαιρία στο ντόπιο κεφάλαιο να εφαρμοστούν μέτρα και μεταρρυθμίσεις που ήδη είχαν αποκρυσταλλωθεί σε μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση από τη δεκαετία του ’90 (βλέπε ασφαλιστικό, αποκρατικοποιήσεις, τσάκισμα συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών, αλλαγές σε νομικό πλαίσιο για τις απολύσεις, ιδιωτικοποίηση στην εκπαίδευση και τον χώρο της υγείας κλπ.). Και όλα αυτά έχοντας απέναντι μια κοινωνία σε κατάσταση σοκ, αδύναμη να οργανώσει την αντίστασή της χαμένη στην ανασφάλεια και στα φάσκελα στην βουλή. Από την μεριά του ξένου κεφαλαίου, τώρα, μέσω της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, δίνεται πέρα από την δυνατότητα κερδοφορίας του και η ευκαιρία αξιοποίησης της ως πειραματόζωου και αντίστοιχα χρήσης της ως καλό ή κακό παράδειγμα για την διαχείριση αντίστοιχων καταστάσεων σε άλλα κράτη.

Σε αυτή την συνθήκη “κρίσης” βλέπουμε γύρω μας να επιβάλλεται βίαια η φτώχεια. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός και το αλληλοφάγωμα μεταξύ των καταπιεσμένων να γίνεται καθημερινό φαινόμενο. Παντού επικρατεί μιζέρια και φόβος. Έτσι, σταδιακά ο κόσμος φαίνεται να χάνει σιγά σιγά τις ελπίδες του για το συμπαγές κράτος που θα του επέφερε την λύση. Ακόμα βέβαια και όταν πίστευε στις δυνατότητες του κράτους ήταν βαθιά νυχτωμένος. Το κράτος σαν μηχανισμός πέρα από όλα τα άλλα φροντίζει για την επιβίωσή του και ας μην καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις. Σωτηρία του κράτους δεν σημαίνει σωτηρία της κοινωνίας. Ανεξαρτήτως αριστερής ή δεξιάς κυβέρνησης, η ουσία παραμένει η ίδια. Είτε δίνοντας ψίχουλα για τον εφησυχασμό του λαού είτε όχι, εφαρμόζει μέτρα στις πλάτες των από κάτω και των αδύναμων, το κράτος είναι αυτό που ελέγχει και επιβάλλει τους νόμους, είναι αυτό που ελέγχει τις κατασταλτικές δυνάμεις και στρέφει το μένος του σε αυτούς που αντιστέκονται. Είναι αυτό που διαθέτει το μονοπώλιο της βίας και προστατεύει το κεφάλαιο.

Ακόμα και οι υποσχέσεις μιας αριστερής διαχείρισης και επιστροφής σε ένα κράτος πρόνοιας είναι ένα παραμύθι. Δύο είναι οι επιλογές: είτε είσαι με τη λογική των αγορών και όλα τα υπολογίζεις με λογιστικά βιβλία, είτε θα πρέπει να έρθεις σε ρήξη με ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικής διαχείρισης. Ακόμα και αυτοί που ευαγγελίζονται ένα κράτος πρόνοιας δεν έχουν την δυνατότητα να το επιβάλουν ή να το παζαρέψουν. Το κράτος πρόνοιας μας τελείωσε. Το μόνο που έχει απομείνει είναι ένα κράτος ασφάλειας και έτσι το ίδιο νοηματοδοτεί την ύπαρξή του. Καλλιεργεί με τους μηχανισμούς του έντεχνα τους κοινωνικούς κινδύνους, παρουσιάζει στους τηλεθεατές τους εχθρούς του και μετά έρχεται να δώσει την κατασταλτική λύση, ως “από μηχανής θεός”. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε τη ρητορική για τις υγειονομικές βόμβες και την άνοδο της μικροεγκληματικότητας. Φέρνοντας ως παράδειγμα τις οροθετικές πόρνες και τη διαπόμπευσή τους, με τα media να δημιουργούν μια μαζική παράκρουση και μετά να έρχονται οι μπάτσοι να προστατέψουν τον πολίτη, πορνοπελάτη στη συγκεκριμένη περίπτωση, με μαζικές συλλήψεις και ελέγχους. Αντίστοιχα και στο ζήτημα των μεταναστών χωρίς χαρτιά, όπου παρουσιάζονται όλοι σαν φορείς ασθενειών και εγκληματίες, με το κράτος να δίνει “λύση” με μαζικές σκούπες και εξορία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το νόημα είναι ξεκάθαρο: “υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι έξω από το διαμέρισμα σου, πάρε 300 ευρώ μισθό, δες τηλεόραση, μη νοιάζεσαι για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου και ζήσε ήσυχα την ζωούλα σου. Το κράτος με τους μπάτσους και τους χρυσαυγίτες θα σε προστατέψει”.

Μπροστά μας έχουμε ένα κράτος το οποίο φαίνεται να αδυνατεί να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση σε κάθε βήμα του και να ρυθμίσει την κατάσταση. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στις μεγάλες διαδηλώσεις στην αθήνα, στη μαζικότητά τους αλλά και στις βίαιες συγκρούσεις που τις συνόδεψαν. Έτσι μετά την παραίτηση Παπανδρέου, το σχηματισμό κυβέρνησης Παπαδήμου και την γενικότερη αδυναμία εκμαίευσης κοινωνικής συναίνεσης μπροστά στη σωρεία νέων σκληρότατων μέτρων που δήθεν θα μας έβγαζαν από το αδιέξοδο της κρίσης, το επόμενο βήμα ήταν οι εκλογές. Ξαφνικά όλα έμειναν ασάλευτα, και τα βλέμματα όλων στράφηκαν στα προεκλογικά πανηγύρια που καθημερινά λάμβαναν χώρα στα μιντιακά παράθυρα. Να πίστεψε άραγε ο κόσμος πώς όλα τα προβλήματα του θα λύνονταν εκλέγοντας νέα κυβέρνηση; Ή μήπως ένιωσε πώς του δινόταν η μοναδική ευκαιρία να συμμετάσχει και αυτός κάπως στη λήψη αποφάσεων μέσω της εκλογής του πλησιέστερου σε αυτόν κόμματος; Για ένα μήνα και πλέον η πολιτική δράση μετατοπίστηκε από τους δρόμους και τις γειτονιές σε κεντρικό επίπεδο, στο κομματικό υπερθέαμα και τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ίσως ο κόσμος ήλπισε για μια στιγμή σε αυτόν το “δημοκρατικό” θεσμό που όλοι χωράνε και όπου όλοι εκπροσωπούνται, σε αυτή την ψευδαίσθηση πλουραλισμού και πολυφωνίας. Οι πομπώδεις ομιλίες και συνεντεύξεις των πολιτικών περιστρέφονταν γύρω από τη σωτηρία της χώρας, την ανάγκη για σύσταση ισχυρής κυβέρνησης. Τα διλήμματα είχαν τεθεί: μνημόνιο – όχι μνημόνιο, ευρώ – δραχμή, καπιταλιστικά ζητούμενα με καπιταλιστικές απαντήσεις. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν σαφές μέσα στην ίδια του την ασάφεια. Ρευστές κοινωνικές διεργασίες, έντονη κινητικότητα, πλήρης σύγχυση του εκλογικού σώματος και αποχή. Ίσως τελικά οι εκλογές πέτυχαν για ακόμα μια φορά. Ο κόσμος αποπροσανατολίστηκε από την ουσία του προβλήματος. Οι όποιες αντιστάσεις για λίγο καιρό σώπασαν και οι φασίστες απέσπασαν σημαντικά ποσοστά μέσω της δημοκρατικής, εκλογικής διαδικασίας.

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, καθώς ένα πρόβλημα γίνεται πιο επικίνδυνο όσο το υποτιμάς, λέγοντας φασίστες δεν εννοούμε τους γυμναστηριακούς γραφικούς τύπους που εμφανίστηκαν στα κανάλια μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. Ή τουλάχιστον δεν εννοούμε μόνο αυτό. Οι φασίστες αποτελούν άλλοθι της αστικής δημοκρατίας για επιστροφή και μια εκ νέου εμπιστοσύνη στους θεσμούς της. Αυτό γίνεται με το να παρουσιάζονται σαν ένας αντιδημοκρατικός κίνδυνος και μέσω της καλλιέργειας του φόβου το “δημοκρατικό” κράτος να δίνει την αγκαλιά του και την ασφάλεια στους “φιλήσυχους πολίτες”. Βέβαια, τα μέλη της χρυσής αυγής δεν είναι τίποτα άλλο από μια μαφιόζικη συμμορία που μαχαιρώνει μετανάστες, χτυπά αγωνιστές, επιτίθεται σε κοινωνικούς χώρους και στέκια και βρίσκεται απέναντι σε όποιο κοινωνικό αγώνα φαίνεται να γεννιέται (χαλυβουργία, συνελεύσεις πλατειών). Είναι αυτοί που βρίσκονται στο πλευρό της αστυνομίας και δεν διστάζουν να εκφράσουν όπου βρουν πεδίο τον παρακρατικό τους χαρακτήρα. Εν αναμονή των εκλογών φυσικά μινιμάρισαν το λόγο τους και αποφάσισαν να δείξουν “το κοινωφελές έργο τους”, που υπόσχονται να εφαρμόσουν και μετεκλογικά, “στηρίζοντας περιοχές ξεχασμένες από το επίσημο κράτος”. Πόσο αφελής μπορεί να είναι όμως όποιος πιστεύει σε όλο αυτό το θέατρο; Πόσο εύκολα ξεχνάει κανείς την ιστορία του παρελθόντος; Η παρουσία τους στην βουλή ούτε τους κακούς πολιτικούς θα τρομάξει ούτε τίποτα, ίσα ίσα επικουρικός είναι ο ρόλος τους. Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται την ύπαρξη θολούρας για να ρίξουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να μετατοπίσουν την ευθύνη όλων των προβλημάτων της χώρας στους αδύναμους και σε αυτούς που δεν μπορούν να υψώσουν φωνή, τους μετανάστες. Η ενδυνάμωσή τους θα σημάνει πολιτοφυλακές, θα σημάνει φόβο, θα σημάνει περισσότερη μισαλλοδοξία, θα σημάνει επισημοποίηση του παρακράτους και αν τα media μετεκλογικά αποφασίσουν να τους θέσουν στο στόχαστρο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως προεκλογικά ήταν αυτοί που τους προμόταραν.

Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι οι ζωές μας είναι πολύ σημαντικές για να τις ορίζουν κάποιοι άλλοι για μας. Η πολιτική δεν περιχαρακώνεται σε κάθε εκλογική διαδικασία, αλλά εντάσσεται στην καθημερινή ζωή και τις κοινότητες αγώνα Απέναντι στο θέατρο των εκλογών, επιλέγουμε να απέχουμε και καλούμε και σας να αρνηθείτε ακόμα και τη θέση του θεατή. Έτσι ώστε να ορίζουμε τις ζωές μας και να διαμορφώνουμε τα γεγονότα μόνοι μας, χωρίς ειδικούς, τεχνοκράτες, πολιτικούς, γραφειοκράτες και οποιουσδήποτε άλλους επίδοξους σωτήρες μας. Αν είναι να σώσουμε τα τομάρια μας θα το κάνουμε από κοινού, ο καθένας από το μετερίζι του, ισότιμα, αδιαμεσολάβητα και προς απελευθερωτική κατεύθυνση. Ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του φόβου, της μιζέριας, της παθητικότητας, του φιλοτομαρισμού, του κανιβαλισμού και του φασισμού ανοίγεται ο δρόμος του αγώνα, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, των σχέσεων εμπιστοσύνης και των συλλογικών λύσεων. Όλα αυτά δεν είναι λόγια του αέρα, εμείς προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε στα εγχειρήματα μας, να οργανώσουμε την καθημερινότητα και τις αντιστάσεις μας. Είμαστε συνειδητά εχθροί της κάθε εξουσίας, του κράτους και των μηχανισμών του, του καπιταλισμού και των σχέσεων που προάγει, του φασισμού και των ακολουθητών του και για αυτό είμαστε στο στόχαστρό τους. Αυτό δε μας φοβίζει, ίσα ίσα δείχνει ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Μας γεμίζουν ελπίδα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης που ξεπηδάνε όλο και περισσότερο δίπλα μας, λαϊκές συνελεύσεις, κοινωνικές αντιδομές (όπως τα κοινωνικά ιατρεία), καταλήψεις, δομές αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, κοινωνικά κέντρα, αγροκολλεκτίβες, μαχητικά σωματεία βάσης, κοινότητες αγώνα και οργάνωσης των από τα κάτω. Σε αυτόν τον κόσμο ανήκουμε και ψήγματα του μέλλοντος τα βλέπουμε στο σήμερα.

Η κρίση πέρα από ευκαιρία για κερδοφορία των αφεντικών είναι και ευκαιρία των από τα κάτω αυτού του κόσμου για να αποτινάξουν τα δεσμά τους

Ενάντια στο εκλογικό θέατρο, συνειδητή αποχή και συμμετοχή στους καθημερινούς ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες

Να μείνουμε ακυβέρνητοι, να ορίσουμε οι ίδιοι τις ζωές μας

Attachment	Size
τα παραμυθια	76.09 KB