Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας του ελληνικού κράτους με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ και την επικύρωση της καταλήστευσης των ζωών μας, έρχεται το περιβόητο “μεσοπρόθεσμο πλαίσιο στήριξης της ελληνικής οικονομίας”. Τα εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, οι φυσικοί πόροι, οι όποιες παραχωρήσεις στα πλαίσια του πάλαι ποτέ δήθεν κοινωνικού κράτους (επιδόματα, δημόσια παιδεία-υγεία) θυσιάζονται στο βωμό της “ανάκαμψης”. Ένας επικήδειος της επίπλαστης ευμάρειας και του άκρατου καταναλωτισμού των περασμένων δεκαετιών έρχεται να σφραγίσει αυτό που όλοι φοβούνται να κοιτάξουν κατάματα, την επερχόμενη βαρβαρότητα. Η 48ωρη απεργία που κήρυξαν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, τις ώρες που ψηφίζεται το μεσοπρόθεσμο, είναι στοίχημα να αποτελέσει ένα ραντεβού με την ιστορία.
Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης τα κοράκια του θεσμικού συνδικαλισμού είχαν σαν στόχο το καναλιζάρισμα της όποιας δυσαρέσκειας των εργαζομένων σε ακίνδυνες μορφές διαμαρτυρίας, με σποραδικές μονοήμερες απεργίες, άνευρα συλλαλητήρια και κελεύσματα για καλύτερες συνθήκες σφαγής των εκμεταλλευόμενων. Οι κάθε λογής εργατοπατέρες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους. Είναι οι ίδιοι που ξεκινώντας από τις καρέκλες της ΓΣΕΕ καταλήγουν στα έδρανα του κυνοβουλίου. Είναι οι ίδιοι που στα τραπέζια της συνδιαλλαγής με τα αφεντικά παζαρεύουν αυξήσεις του ενός ευρώ αντιπροσωπεύοντας το σύνολο των εργαζομένων. Σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που αποτελούν το σημαντικότερο εμπόδιο στις διεκδικήσεις των εργατών.
Στόχος της κυριαρχίας η κοινωνική συναίνεση. Όπλο της, το άρμα της “εθνικής ενότητας”.
Ένα φαντασιακό ενωτικό πέπλο κάτω από το οποίο μπορούν να χωρέσουν αφεντικά και δούλοι σε συνθήκες (φαινομενικής) ταξικής ειρήνης. Ντε και καλά πρέπει να δεχτούμε ότι “είμαστε όλοι έλληνες” και “πρέπει να εργαστούμε όλοι σκληρά για το καλό της πατρίδας”, λες και έχουμε οτιδήποτε κοινό με τον κάθε βιομήχανο, τον κάθε τραπεζίτη, τον κάθε εφοπλιστή, τον κάθε παπά, τον κάθε μπάτσο. Ό,τι παρεκκλίνει από αυτή τη διαλεκτική της κοινωνικής ομοιογένειας μπαίνει στο στόχαστρο σαν αντιπαραγωγικό που “συντηρεί μια μη βιώσιμη κατάσταση”. Μέσα από τον εμποτισμό του κοινωνικού σώματος με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, σκιαγραφείται ο εχθρός στο πρόσωπο του μετανάστη, του τοξικοεξαρτημένου, του κοινωνικά αποκλεισμένου. Έτσι αναπαράγεται ο κοινωνικός κανιβαλισμός, η λογική του να στρέφεσαι ενάντια στον ταξικό σου αδερφό. Για να τελειώνουμε με τις αυταπάτες, εμείς στον αγώνα θέλουμε δίπλα μας τους μετανάστες σαν ανθρώπους που βίωσαν στο πετσί τους την εκμετάλλευση και την καταπίεση από τους βομβαρδισμένους τους τόπους μέχρι τη “ζεστή” φιλοξενία της ελληνικής κοινωνίας.
Στο κατώφλι των σκοτεινών χρόνων που έρχονται είναι μονόδρομος τόσο για μας όσο και για όλους τους από κάτω η ολική αντιπαράθεση με το καπιταλιστικό καθεστώς υποδούλωσης και εκμετάλλευσης. Μέσα από την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, από τα σχολεία, τις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρους, μέχρι τον πλήρη επαναπροσδιορισμό της διασκέδασης και του ελεύθερου χρόνου. Καιρός να ορίσουμε οι ίδιοι τις ανάγκες και τις προτεραιότητές μας με συνελεύσεις σε κάθε πεδίο κοινωνικής συνεύρεσης, συλλογικές αρνήσεις πληρωμών και γενικευμένη ανυπακοή στους νόμους που εξασφαλίζουν και διαιωνίζουν την καταπίεσή μας. Μακριά από τις λογικές της ανάθεσης και της ιεραρχίας, μακριά από την αλλοτρίωση του θεάματος και τον φετιχισμό του εμπορεύματος. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας στέλνοντας στο διάολο κάθε διαμεσολαβητή που στέκει ανάμεσα στους διευθυντές και τους διευθυνόμενους. Να βάλουμε τέλος σε αυτούς που παρασιτούν τόσα χρόνια σε βάρος μας, στους ρυθμιστές αυτού του κόσμου.
Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον τότε πρέπει να εργαστούμε ακατάπαυστα στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης και της καταστροφής του καπιταλισμού. Από τις στάχτες του παλιού κόσμου, αξιοποιώντας τα ιδανικά του κομμουνισμού και της αναρχίας, να οικοδομήσουμε έναν νέο, που δεν θα βασίζεται ούτε στην ιεραρχία ούτε στην ιδιοκτησία, αλλά στις αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης “Πέρασμα”
Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “Εργαλειοφόρος”