Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 22/6 στις 17:00 στο αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον, Άστιγγος 100 και Κανακάρη Ρούφου.
Η περίοδος μέσα στην οποία επιλέγεται να εφαρμοστεί η παραπάνω αναδιάρθρωση μόνο τυχαία δεν είναι. Έρχεται να συμπεριληφθεί στην κεντρική πολιτική ατζέντα που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια και η οποία έχει ως αιχμή τους δόρατος την κρατική πυγμή και αποφασιστικότητα. Στόχος είναι η εμπέδωση από πλευράς κοινωνικού συνόλου, πως ο Νόμος και η Τάξη θα επιβληθούν σε όλα τα επίπεδα με κάθε κόστος. Έτσι λοιπόν τη στιγμή που στο όνομα της «ανάκαμψης της εθνικής οικονομίας» όλο και περισσότερος κόσμος εξωθείται στην εξαθλίωση και κάθε κεκτημένο καταπατείται, εκείνοι που απαντούν με απεργίες «πρέπει» να επιστρατευτούν και να αντιμετωπίσουν την κρατική καταστολή, οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής που αντιστέκονται στις εξορύξεις χρυσού, να βαφτιστούν τρομοκράτες και να αντιμετωπίσουν τα ΕΚΑΜ, οι μετανάστες που αψηφούν τα σύνορα να κλειστούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η λίστα των ανθρώπων εκείνων ,πάνω στους οποίους η κυριαρχία θέλει να παραδειγματίσει, να καλλιεργήσει το φόβο και εν τέλει να χτίσει το κύρος της, δεν έχει τέλος.
Το νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση των φυλακών στοχεύει βραχυπρόθεσμα να θωρακίσει τόσο τον καθεαυτό χώρο της φυλακής, όσο και να “διορθώσει” τα διαφαινόμενα κενά σε ποινικό-δικαστικό επίπεδο. Πρακτικά, οι φυλακές σαν τόποι, πρέπει κατά τους κρατούντες, να εκσυγχρονιστούν με εποπτικά και κατασταλτικά μέσα, να επανδρωθούν με περισσότερες και πιο εξειδικευμένες δυνάμεις και να λειτουργήσει σε άλλο πλαίσιο το διοικητικό τους κομμάτι. Αυτά, ασφαλώς, έχουν άμεση σύνδεση και με το δικονομικό-ποινικό πεδίο, καθώς και εκεί φαίνεται πως χρειάζεται η επαναρρύθμιση διατάξεων, η διεύρυνση του οπλοστασίου του κράτους, η αυστηροποίηση σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα οι χρόνιες απόπειρες να είναι, κατά τα λεγόμενα του κράτους, “ήρεμες” οι φυλακές, δυναμιτίζονται τόσο από τις άθλιες συνθήκες και την συνύπαρξη πολλών και ετερόκλητων κομματιών, όσο και από την παρουσία κρατούμενων αναρχικών και κομμουνιστών και την αγωνιστικότητα άλλων φυλακισμένων, που μάχονται με αξιοπρέπεια. Κάπου εδώ αρχίζει, λοιπόν, και διαφαίνεται ο μακροπρόθεσμος στόχος. Το νομοσχέδιο που κατατίθεται δεν αφορά μόνο τη διόρθωση κάποιων “κακώς κειμένων” αλλά ουσιαστικά αποτελεί το νέο πλαίσιο λειτουργίας για το καινούριο κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον που διαπλάθεται. Ο διαχωρισμός των κρατουμένων αφού πρώτα κατηγοριοποιηθούν, η κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας, η αυστηροποίηση του ελέγχου και των ποινών, η άρση των περιορισμών όσον αφορά στις μεταγωγές, η μείωση των αδειών, η πάταξη του “εσωτερικού” εχθρού όπως αυτός έχει δημιουργηθεί στο πρόσωπο των πολιτικών κρατούμενων, είναι πολλά από τα σημεία που εντάσσονται στην συνολική αυτή αναδιάρθρωση.
Απέναντι σε ένα δυστοπικό μέλλον θανάτου, κανιβαλισμού, λεηλασίας ανθρώπων και φύσης, σαν αναρχικοί προτάσσουμε τον πολύμορφο αγώνα. Έναν αγώνα που στο κέντρο του βάζει την αντιεξουσιαστική κοινωνία. Μια κοινωνία που για να υπάρξει, μαζί με την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, μαζί με την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, μαζί με την ισότητα και την αλληλεγγύη, θα πρέπει να γκρεμίσει και τις φυλακές
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ
ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ
Αναρχικές-οι, Αντιεξουσιάστριες-ες