Οι κάτοικοι της βορειοανατολικής Χαλκιδικής εδώ και χρόνια δίνουν έναν σκληρό αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην περιοχή τους. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί προβλέπουν τη δημιουργία ανοιχτού μεταλλείου χρυσού για την εξόρυξή του με κυάνιο, μία από τις πιο καταστροφικές μεθόδους εξόρυξης μετάλλων. Ενδεικτικά, αν ολοκληρωθούν τα έργα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα υπάρξει στέρευση των υδάτων (ολόκληρα χωριά της περιοχής θα μείνουν χωρίς πόσιμο νερό καθώς θα στεγνώσει το όρος του Κακάβου), μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, καταστροφή της υπάρχουσας χλωρίδας και πανίδας (που έχει ξεκινήσει ήδη με την αποψίλωση του αρχέγονου δάσους της περιοχής με σπάνια βιοποικιλότητα), τοξική μεταλλευτική σκόνη που θα σκεπάσει ολόκληρα χωριά και άλλες περιβαλλoντικές καταστροφές. Έτσι, λοιπόν, τα 4 νέα αναπτυξιακά προγράμματα (που έχουν ως στόχους τα κοιτάσματα χρυσού της Ολυμπιάδας και της περιοχής των Σκουριών, την επέκταση της προϋπάρχουσας στοάς στο υπέδαφος του Στρατωνίου και τη δημιουργία ενός μεγάλου διαμετακομιστικού λιμανιού εκεί που μέχρι τώρα δεν υπήρχε) δεν έρχονται να καλύψουν ανάγκες των τοπικών κοινωνιών αλλά την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ολόκληρες περιοχές θα ισοπεδωθούν, χωριά θα ερημώσουν ενώ η ζωή των κατοίκων θα υποβαθμιστεί πλήρως.
Όλα αυτά τα γνωρίζουν ήδη πολύ καλά οι κάτοικοι, μιας και έχουν ζήσει από κοντά τις επιπτώσεις της μεταλλευτικής δραστηριότητας αλλά και τα “ατυχήματα” με μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές ζημιές, λόγω της ήδη υπάρχουσας μεταλλευτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι δεν διστάζουν να αντισταθούν στην πολυεθνική Ελληνικός Χρυσός ΑΕ (95% αυτής ανήκει στον καναδικό κολοσσό El Dorado Gold και 5% στην Άκτωρ που ανήκει στο γνωστό μεγαλοεργολάβο Μπόμπολα), στις επιθέσεις των έμμισθων υπαλλήλων της, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους που σπεύδουν να προστατεύσουν το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο και στην επικοινωνιακή επίθεση και συκοφάντηση του αγώνα τους από τα μίντια. Ο μέχρι τώρα αγώνας τους έχει μεγάλη χρονική διάρκεια, συμμετοχή, αποφασιστικότητα και ένταση, ενώ διάφορες πρακτικές και μέσα χρησιμοποιήθηκαν από τη μεριά των κατοίκων και έχει καταφέρει να βάλει ένα σχετικό φρένο στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση έχει αναδείξει τη συγκεκριμένη επένδυση σαν νούμερο1 αναπτυξιακό έργο και την ολοκλήρωσή του σαν ζωτικής σημασίας. Στη συγκεκριμένη περίοδο, όπου η ρητορική της κρίσης και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ως απάντηση σ’ αυτήν, έρχονται να μονοπωλήσουν το δημόσιο λόγο και να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον φόβου που τελικά η μόνη αλήθεια παράγεται απο το κράτος και οι προσταγές του φαντάζουν σαν μονόδρομος ομαλότητας, ο δυναμικός αγώνας των κατοίκων της χαλκιδικής σπάει τον κυριαρχικό μονόλογο και συγκροτεί ένα παράδειγμα αντίστασης και ανυπακοής. Ένα επικίνδυνο παράδειγμα για το καθεστώς, αν αναλογιστούμε τα σχέδια για εκμετάλλευση και ξεπούλημα των φυσικών πόρων της ελληνικής επικράτειας και την υπάρχουσα κοινωνική δυσαρέσκεια ως προς τις κυρίαρχες πολιτικές. Έτσι, λοιπόν το κράτος εξαπολύει την κατασταλτική του μηχανή και εφαρμόζει πειραματικές μεθόδους πάνω στα κορμιά των κατοίκων που αγωνίζονται, όχι μόνο γιατί έχει δώσει εχέγγυα πραγμάτωσης του έργου στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο, αλλά και για να δημιουργήσει εκείνο το παράδειγμα βίαιης επιβολής του και κάμψης των αντιστάσεων.
Στην Χαλκιδική έχει με έναν άτυπο τρόπο θα λέγαμε (άλλοτε και τυπικό ασφαλώς) κηρυχθεί ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, στρατιωτικού νόμου. Οι δυνάμεις καταστολής και ελέγχου είναι πανταχού παρούσες, δημιουργώντας μια καθημερινότητα γεμάτη από προκλήσεις, προσβολές, επιθέσεις, μια καθημερινότητα που το να πας στην εργασία σου, στα χωράφια ή μια βόλτα σημαίνει ασφαλίτες, μπλόκα, περιπολικά, κλούβες. Ακόμη, σημαίνει εισβολές σε σπίτια, κλήσεις αγωνιστών σε αστυνομικά τμήματα, λήψεις γενετικού υλικού (DNA) δια της βίας, παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Η βίαιη επίθεση στις πορείες διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης, οι τραυματισμοί, οι συλλήψεις, οι προφυλακίσεις αγωνιστών και οι εκατοντάδες διώξεις (κάποιες με βαρύτατες κατηγορίες) βρίσκονται πλέον στην αιχμή του δόρατος της κρατικής στρατηγικής.
Εμείς από την πλευρά μας, αν και χιλιόμετρα μακριά, στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς και αυτές που αγωνίζονται για την προάσπιση του τόπου τους, των βουνών, των ποταμιών, της ίδιας τους της ζωής, ενάντια σε όσους θέλουν να τα μετατρέψουν όλα αυτά σε χρυσά δαχτυλίδια. Γιατί τα βουνά, οι ποταμοί, ο αέρας, το νερό και η ζωή δεν μετρούνται σε καναδικά δολάρια ή ευρώ. Και για όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν εξαγοράζονται.
Η τρομοκρατία τους δεν μας φοβίζει, μας εξοργίζει!
Αμέριστη αλληλεγγύη στους ανυποχώρητους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής.