Category: Κείμενα άλλων

Ο Νίκος Ρωμανός, βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και δύο χρόνια για διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης. Είναι ένας συνειδητός εχθρός της δημοκρατίας, ένας αναρχικός που έχει επιλέξει να αγωνιστεί με όλα τα μέσα ενάντια στην εξουσία και τους μηχανισμούς της, τόσο εκτός της φυλακής, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για αντάρτικες επιθέσεις ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, όσο και εντός της, διατηρώντας την αγωνιστική του αξιοπρέπεια και συμμετέχοντας σε αγώνες ενάντια στον εγκλεισμό.

Από τις 10 Νοέμβρη ο σύντροφος ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται έχοντας περάσει σε σχολή του ΤΕΙ Αθήνας. Ο Νίκος έδωσε έναν μαχητικό αγώνα θέτοντας σαν οδόφραγμα το σώμα του, όχι παζαρεύοντας μια ευνοϊκότερη μεταχείριση από το κράτος, αλλά εκθέτοντας το δημοκρατικό καθεστώς, απογυμνώνοντάς το από το ανθρωπιστικό του προσωπείο. Όχι για να διεκδικήσει κάποιο γενικό κι αόριστο “δικαίωμα στη μόρφωση”, αλλά θέτοντας έναν πολιτικό εκβιασμό στους εξουσιαστές, έδωσε μια μάχη με πάθος για την ελευθερία.

Παράλληλα, ως ένδειξη αλληλεγγύης, σε απεργία πείνας βρέθηκαν οι, επίσης κρατούμενοι για την υπόθεση του Βελβεντού, αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Αντρέας – Δημήτρης Μπουρζούκος και Δημήτρης Πολίτης (από 1/12), ενώ δεκάδες κρατούμενοι εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους μέσω κειμένων και αποχής συσσιτίου.

Την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου ο Νίκος Ρωμανός αποφάσισε τη λήξη της απεργίας πείνας που διεξήγαγε επί 31 ημέρες, ύστερα από την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή σχετικά με το αίτημα του.

Όλες αυτές τις μέρες, αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα αλλά και το εξωτερικό, με κύριο εκφραστή του τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν σε πορείες και άλλες δημόσιες παρεμβάσεις, κατέλαβαν δημαρχεία και άλλα δημόσια κτίρια, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής και πραγματοποίησαν επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους.

Σε τοπικό επίπεδο, από την πρώτη στιγμή της έναρξης της απεργίας πείνας, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης στο κέντρο της πόλης και σε άλλους κοινωνικούς χώρους, με μοιράσματα χιλιάδων κειμένων, που διέδιδαν το λόγο του συντρόφου και έβαζαν ξεκάθαρα τα αναρχικά προτάγματα στο δημόσιο χώρο και λόγο, κόντρα στις προσπάθειες καλουπώματος του αγώνα του σε στενά αιτηματικά πλαίσια από κομματικούς και θεσμικούς φορείς. Όσο οι μέρες περνούσαν, μέσα από δημόσιες και ανοιχτές συνελεύσεις, σύντροφοι και συντρόφισσες βρεθήκαμε σε μία καθημερινή διαδικασία αγώνα, ενός αγώνα που άρχιζε να αποκτά μέρα τη μέρα όλο και πιο δυναμικά χαρακτηριστικά πανελλαδικά. Σε έναν πρώτο κύκλο δυναμικών κινήσεων, πραγματοποιήθηκε κατάληψη σε τηλεοπτικό σταθμό ως μία κίνηση αντιπληροφόρησης, μοτοπορεία αλληλεγγύης, αιφνιδιαστική παρέμβαση έξω από τα γραφεία της ρουφιανοφυλλάδας «Πελοπόννησος» σε επίσκεψη του υπουργού δημόσιας τάξης Κικίλια και πολύωρος αποκλεισμός του δημαρχείου. Σημείο σταθμό αυτού του αγώνα αποτέλεσε στις 2 Δεκέμβρη η πορεία 1000 ατόμων στο κέντρο της πόλης, μία πορεία μαζική και δυναμική στο τέλος της οποίας σπάστηκαν η είσοδος των γραφείων της ΝΔ και μία τράπεζα.

Στην κατεύθυνση της περαιτέρω όξυνσης του αγώνα, στις 4 Δεκέμβρη συντρόφισσες και σύντροφοι άνοιξαν το Παράρτημα μετά από ενάμιση χρόνο σφραγίσματος από την εξουσία, προκειμένου να μετατραπεί σε ένα ανοιχτό κέντρο αγώνα για την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Το ίδιο απόγευμα πραγματοποιήθηκε άλλη μία μαζική πορεία αλληλεγγύης σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Από τη στιγμή που άνοιξε η πόρτα του Παραρτήματος πραγματοποιήθηκαν εκεί καθημερινές μαζικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης.

Το Σάββατο 6 Δεκέμβρη, μέρα που πριν από έξι χρόνια ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά δυναμικές πορείες. Στην Πάτρα η Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα, κάλεσε στην πορεία του Σαββάτου βάζοντας ξεκάθαρο περιεχόμενο αλληλεγγύης στο σύντροφο Νίκο Ρωμανό που αποτυπώθηκε δυναμικά και μαχητικά στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν χρώματα στα δικαστήρια, απ’ όπου και ξεκίνησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Προς το τέλος της πορείας συνελήφθησαν 6 σύντροφοι και συντρόφισσες, σε δύο εκ των οποίων αποδόθηκαν κακουργηματικού τύπου κατηγορίες με τη διάταξη του κουκουλονόμου. Όλοι οι συλληφθέντες τελικά αφέθηκαν μετά από παρατεταμένη κράτησή τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Όσο οι συλληφθέντες βρίσκονταν σε καθεστώς κράτησης, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στην Ερμού, όπου κρατούνταν, και στα δικαστήρια, ενώ παράλληλα συνεχίστηκαν οι συνελεύσεις και οι δράσεις για την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, μέχρι και την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη όποτε το αίτημα του συντρόφου ικανοποιήθηκε μέσω σχετική τροπολογίας στη βουλή και έληξε την απεργία πείνας και δίψας την οποία είχε ξεκινήσει το ίδιο πρωί.

Όλες αυτές τις μέρες και μετά τη λήξη της απεργίας, μέχρι και σήμερα, το Παράρτημα παραμένει στα χέρια μας. Σε μία κατεύθυνση απολογισμού του αγώνα που δόθηκε από το Νίκο και τους συντρόφους εντός και εκτός της φυλακής, την Πέμπτη 11/12 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Παράρτημα όπου συμμετείχαν τηλεφωνικά και οι σύντροφοι Πολίτης και Μπουρζούκος, όπου και διεξήχθη μία μαζική και πλούσια σε περιεχόμενο συζήτηση.

Είναι βέβαιο πως χρειάζεται χρόνος για να γίνει ένας επαρκής κινηματικός απολογισμός της έκβασης της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού και του κινήματος στήριξης του αγώνα του. Το γεγονός ότι το κράτος από την πρώτη στιγμή έδειχνε μία αδιάλλακτη και ανυποχώρητη στάση, αρνούμενο να δώσει υπό οποιαδήποτε μορφή τις άδειες στο Νίκο, και εν τέλει αποφάσισε να υποχωρήσει και να του τις δώσει είναι σίγουρα υποχώρηση από μεριάς της εξουσίας, και αποτέλεσμα της ανυποχώρητης στάσης του συντρόφου και του κινήματος αλληλεγγύης. Ακόμη κι αν μέσα από την υπόθεσή του Ρωμανού εφαρμοστεί και στις εκπαιδευτικές άδειες το, πρότερα ψηφισμένο, μέτρο της επιτήρησης των κρατουμένων μέσω ηλεκτρονικού «βραχιολιού» – GPS.

Τη στιγμή που μιλάμε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, πως ο πολύμορφος αγώνας που αναπτύχθηκε όλες αυτές τις μέρες, ανέδειξε τις δυναμικές του ριζοσπαστικού κινήματος, που βγήκε μαχητικά στους δρόμους και υπενθύμιζε κάθε στιγμή το κόστος που επιφέρουν οι κρατικές επιλογές. Ένα κόστος, που έχει ούτως ή άλλως προκληθεί στο αλώβητο προσωπείο που πασχίζει να διατηρήσει η εξουσία, μέσα από αυτόν τον αγώνα. Και είναι επίσης βέβαιο πως τόσο ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός και οι υπόλοιποι κρατούμενοι αγωνιστές, όσο και όλοι εκείνοι που αγωνιζόμαστε με μαχητικότητα και αξιοπρέπεια κόντρα στις προσταγές της εξουσίας, θα δώσουμε εξίσου δυναμικούς αγώνες στο άμεσο μέλλον ενάντια στα νέα μέτρα επιτήρησης και καταστολής, όπως είναι το ηλεκτρονικό «βραχιολάκι», όπως είναι οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και οι ειδικές συνθήκες κράτησης.

Θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα της δημοκρατικής και καπιταλιστικής πραγματικότητας, ενάντια στην κοινωνία του ελέγχου και της υποταγής, ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όποιον αγωνίζεται μέσα και έξω από τις φυλακές για την αξιοπρέπεια και τη λευτεριά.

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΣΩΝ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

Καλούμε την Τετάρτη 17/12 στις 18.00 σε ανοικτή συζήτηση στο Παράρτημα για την από εδώ και στο εξής λειτουργία του χώρου.

Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα
Πάτρα 15/12/2014

Στις 6/12 ημέρα που πριν 6 χρόνια έπεφτε νεκρός από σφαίρες αστυνομικού ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους απέναντι στη συνθήκη που επιβάλλεται καθημερινά όλο και πιο βίαια στη ζωή μας. Την απόλυτη επιβολή του φόβου και της υποταγής ως μοναδικές αποδεκτές συμπεριφορές απέναντι στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτή τη μέρα όμως, η δυναμική που εξαπλώθηκε στους δρόμους είχε ξεκάθαρα το χαρακτήρα της αλληλεγγύης στον αναρχικό Νίκο Ρωμανό που ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 10/11 διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών για φοίτηση στο ΤΕΙ Αθήνας, όπου και πέρασε μετά από πανελλήνιες εξετάσεις που του επετράπη να δώσει από τις φυλακές. Μια απεργία πείνας που από την πρώτη στιγμή έθεσε χαρακτηριστικά ρήξης, αξιοπρέπειας, αγώνα και διεκδίκησης. Φτάνοντας, μέχρι σήμερα που μιλάμε, να έχει αποκτήσει η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού χαρακτηριστικά ολομέτωπης αντιπαράθεσης με το κράτος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στην Πάτρα πολύς κόσμος κατέβηκε στο δρόμο σε μια δυναμική και μαχητική πορεία που, από τη μεριά τις αστυνομίας, είχε ξεκάθαρο το στόχο των συλλήψεων, κάτι που, όπως αποδείχτηκε και πανελλαδικά, αποτέλεσε κεντρική πολιτική επιλογή. Στόχος ήταν να εγκλωβιστεί σε αυτήν την κρίσιμη καμπή το κίνημα στην διαδικασία της υπεράσπισης των συλληφθέντων αλλά και πολλοί αγωνιστές να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή όμηροι του κράτους, σε μια προσπάθεια να πλήξουν την αδιαπραγμάτευτη και ορμητική αλληλεγγύη στον αγώνα του συντρόφου Νίκου. Γι’ αυτό και τα κατειλημμένα κέντρα αγώνα που έχουν ξεφυτρώσει σε όλη την Ελλάδα αποτέλεσαν χθες στόχο. Είναι ξεκάθαρο πως από τη μία το κράτος προσπαθεί να απομονώσει και να αποδομήσει τα αδιάσειστα χαρακτηριστικά του αγώνα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού και από την άλλη να επιτεθεί λυσσαλέα στο πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της αλληλεγγύης και της δράσης.

Στην Πάτρα λοιπόν, από την προχθεσινή πορεία και συγκεκριμένα από το μπλοκ μας, υπάρχουν έξι συλληφθέντες-ισσες σύντροφοι-ισσες, με τους δύο να κατηγορούνται με κακουργήματα βάσει του κουκουλονόμου. Ένα νόμο, που επί της ουσίας στοχεύει ξεκάθαρα τις αυτονόητες πρακτικές αυτοπροστασίας των διαδηλωτών που δεν επιθυμούν να είναι έρμαια των βλεμμάτων των ασφαλιτών και των χτυπημάτων των μπάτσων. Που αφορά όσους απέναντι στη βιομηχανία διώξεων και τραυματισμών που χτίζει το κράτος μέσω των σωμάτων καταστολής, επιλέγουν στοιχειωδώς να αμυνθούν. Το κράνος, λοιπόν, που προστατεύει κάποιον απέναντι στις ευθύβολες ρίψεις χημικών (στην προχθεσινή κιόλας πορεία πάλι ένας διαδηλωτής παρά λίγο να χάσει το μάτι του) ή τα χτυπήματα στο κρανίο από τους μπάτσους, σε οδηγεί στον κουκουλονόμο και την αναβάθμιση των όποιων κατηγοριών σε κακουργήματα. Ας μην γελιόμαστε. Ζούμε σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης που το μόνο αποδεκτό είναι η νόμιμη κρατική βία. Οτιδήποτε άλλο καταστέλλεται καθώς το μοναδικό πράγμα που περιγράφει την λειτουργία του κράτους είναι η καταστολή, το δόγμα «νόμος και τάξη». Είναι ουσιαστικά η κερκόπορτα για την καταπάτηση όλων των κοινωνικών χώρων και σχέσεων, όλων των αγωνιστικών προοπτικών. Είναι η μοναδική επιλογή για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτό και η δημιουργία ενός πειθήνιου στρώματος πολιτών, δημοκρατών ή μη που όπως και να έχει υπερασπίζονται τη βαρβαρότητα που ζούμε.

Ο αγώνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού [που μαζί του και σε αλληλεγγύη έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ο αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Ανδρέας Δημήτρης Μπουρζούκος (1/12), Δημήτρης Πολίτης (1/12), Ηλίας Καραντουμάν (5/12)] είναι ένας αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι μια ρήξη με την υποταγή και τον πειθαναγκασμό που μας επιβάλλεται. Είναι μια πάλη απέναντι στον γενικευμένο θάνατο. Και για αυτό είναι κομμάτι όλων των αγώνων που διεξάγονται με διαφορετικά πολύ ή λίγο χαρακτηριστικά. Είναι κομμάτι όλων όσων δεν αποδέχονται ένα μέλλον μισθωτής σκλαβιάς, μιζέριας, φόβου και καταστολής. Γιατί εν τέλει οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι κομμάτι όσων παλεύουν, βάζοντας τον ορίζοντα της πάλης ένα βήμα πιο μακριά, πέρα από τα αποδεκτά από την αστική νομιμότητα όρια. Στοχεύοντας στην καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου και την οικοδόμηση ενός άλλου, ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας από 10/11 Νίκο Ρωμανό.

Λευτεριά στους συλληφθέντες της πορείας της 6/12 στην Πάτρα.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ (8/12) ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ (9/12) 9:00 π.μ.

Συνέλευση αλληλεγγύης από το απελευθερωμένο Παράρτημα

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΝΟΙΧΤΟ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Σήμερα, 4/12 απελευθερώσαμε τον ιστορικό χώρο του Παραρτήματος που είχε σφραγιστεί τα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου του 2013 μαζί με τις καταλήψεις Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ στην πόλη της Πάτρας. Τότε η κρατική ατζέντα είχε στο στόχαστρο τις καταλήψεις, ως ένα από τα στοιχεία που πρέπει να εξαλειφθούν μαζί με τους κουκουλοφόρους, τους μετανάστες, τους άστεγους από τα όμορφα και λαμπερά κέντρα των πόλεων. Πόλεων που για τον ακροδεξιό συρφετό που κυβερνά τη χώρα είχαν «καταληφθεί».

Μετά λοιπόν από ενάμιση χρόνο, μετά από τις καταλήψεις, μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά από τόσους και τόσους ακόμη ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση, τη φτώχεια και τη μιζέρια κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν την επίθεσή τους, ακόμη πιο έντονα, προσφέροντας απλόχερα ως μοναδική προοπτική το θάνατο. Στην τωρινή λοιπόν φάση, το νέο περιβάλλον περιλαμβάνει λευκά κελιά, ειδικές συνθήκες κράτησης, νόμο και τάξη στα πανεπιστήμια, λυσσαλέα επίθεση στους πολιτικούς κρατούμενους.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, στις 10 Νοέμβρη ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας (και μπαίνει πλέον στην 26η μέρα) διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών για φοίτηση στο ΤΕΙ Αθήνας, όπου και πέρασε μετά από πανελλήνιες εξετάσεις που του είχαν επιτρέψει να δώσει από τις φυλακές. Και τις οποίες εκπαιδευτικές άδειες μόλις χτες ανακοίνωσε το δικαστικό συμβούλιο ότι του απαγορεύει.

Από την πρώτη στιγμή έχουμε σταθεί πλάι στο σύντροφο και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρι το τέλος. Μαζί του και σε αλληλεγγύη έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ο αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Ανδρέας – Δημήτρης Μπουρζούκος (από 1/12) και Δημήτρης Πολίτης (από 1/12).

Απελευθερώνουμε το Παράρτημα λοιπόν σαν κέντρο αγώνα, αντιπληροφόρησης, οργάνωσης και δράσης. Για να κλιμακώσουμε τη δράση μας. Για τον αγώνα του Νίκου Ρωμανού, έναν αγώνα που έρχεται μετά από τόσους προηγούμενους και προεικονίζει και όσους θα έρθουν. Έναν αγώνα για αξιοπρέπεια και ζωή. Γιατί απέναντι στο γενικευμένο θάνατο, θα προτάξουμε τη ζωή. Απέναντι στον θανατηφόρο καπιταλισμό θα προτάξουμε την καταστροφή του και τη δημιουργία ενός άλλου, ελεύθερου κόσμου. Στην ολομέτωπη σύγκρουση που το κράτος και το κεφάλαιο εξαπολύουν να διαλέξουμε θέση πλάι σε όσους αγωνίζονται και δεν σκύβουν το κεφάλι.

Όλες και όλοι στις δράσεις αλληλεγγύης για το σύντροφό μας από το ανοιχτό Παράρτημα, για τη δημιουργία ενός μαχητικού κέντρου αγώνα. ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5/12 – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

12.00 και μετά ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
18.00 ΠΟΔΗΛΑΤΟΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
20:30 ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ μετά την πορεία

Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα

 

Βιώνουμε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης όπου κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν διαρκώς να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους. Η επιβολή τους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αποτελεί πραγματικότητα καθώς το άτομο καλείται να ακολουθήσει προπαρασκευασμένα μοντέλα διαβίωσης. Μέσα στην περιρρέουσα συνθήκη της ανέχειας, της εξαθλίωσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, το κράτος επιστρατεύει όλα τα μέσα είτε για να αποσπάσει την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση είτε για να επιβάλει τη σιωπή και την πειθάρχηση. Από τις επιτάξεις των απεργών μέχρι τις αθρόες συλλήψεις διαδηλωτών και από τις εκκενώσεις των καταλήψεων μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις μπούκες στα σπίτια αναρχικών, το κράτος επανορίζει τους εχθρούς του και τους θέτει στο επίκεντρο της καταστολής. Όσοι και όσες αντιστέκονται σ’ αυτή τη συνθήκη ή αποκλίνουν της νόρμας που επιτάσσει ο σύγχρονος πολιτισμός, πρέπει να απομονωθούν, να διαπομπευτούν ή να επανανοηματοδοτηθούν ως εγκληματικές φιγούρες. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί γίνονται ολοένα και πιο μεθοδευμένοι οικοδομώντας έτσι ένα απόρθητο φρούριο για την ηγεμονία κράτους και κεφαλαίου. Στη θωράκιση της ηγεμονίας αυτής έρχονται να συνδράμουν οι νεοναζί, υποβαστάζοντας απ’ τα ακροδεξιά το σύστημα, διασπείροντας το φόβο και τη μισαλλοδοξία ταυτόχρονα με τις δολοφονικές τους επιθέσεις κατά μεταναστών και αγωνιστών. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό βαρβαρότητας εντείνεται η επίθεση της κυριαρχίας στον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο και με τη σειρά τους θα βρεθούν στο στόχαστρό της και οι υποδομές του στην πόλη της Πάτρας.

Έτσι, στις 5 Αυγούστου 2013 οργανώνεται με τις άνωθεν εντολές Δένδια και την άριστη συνεργασία δήμου, πυροσβεστικής και μπάτσων, επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων της πόλης (κατάληψη Παραρτήματος, κατάληψη Μαραγκοπούλειο, κατάληψη Ν. Γύζη 33 – ΤΕΙ). Η προσπάθεια φίμωσης του λόγου και η αποδυνάμωση της δράσης όσων αντιστέκονται απέναντι στις νόρμες του καπιταλιστικού βούρκου αποτελούν μεταξύ άλλων βασική προτεραιότητα της κυριαρχίας και έτσι η ανάγκη για διάλυση των ανταγωνιστικών προς τον κόσμο τους δομών, τοποθετείται ψηλά στην ατζέντα. Παρ’ όλα αυτά οι καταλήψεις λειτούργησαν και λειτουργούν ως εργαλεία προώθησης των αντιλήψεών μας, χωρίς να ετεροκαθοριζόμαστε από αυτές ή να τις μετατρέπουμε σε αυτοσκοπό. Η παρουσία μας στο δρόμο αλλά και η προσπάθειά μας για αντιπληροφόρηση, διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και αντιπαράθεση απέναντι στον κυρίαρχο λόγο εξακολούθησαν -και μετά τις εκκενώσεις- να αποτελούν στόχο και κομμάτι της δράσης μας. Με άλλα λόγια η κινηματική μας πραγματικότητα συνέχισε να υφίσταται.

Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνεύρεσης και αντίστασης, οι συλλογικότητες Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm, σχολείο μεταναστών και μικρών ρομά «τελευταίο θρανίο», το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα, αλλά και σύντροφοι και συντρόφισσες, πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε αυτό το στέκι. Είμαστε αναρχικοί / αντιεξουσιαστές, και αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ένα κομμάτι του πολύμορφου, ριζοσπαστικού κινήματος. Βρεθήκαμε, ζυμωθήκαμε και χτίσαμε σχέσεις τόσο μέσα στις καταλήψεις της Πάτρας όσο και μέσα σε διαδικασίες, συνελεύσεις και κοινότητες αγώνα που δομούνταν ανά συνθήκη και αποτελούσαν εστίες αντίστασης εντός του μητροπολιτικού ιστού. Ως σημείο συναρμογής λειτούργησε το πρίσμα μέσω του οποίου αναλύουμε τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως και τα μέσα, τα εργαλεία και οι πρακτικές που χρησιμοποιούμε με γνώμονα την θέση που επιλέγουμε να λάβουμε στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο.

Οι επιδιώξεις που έχουμε για το χώρο αυτό δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μερικές λέξεις, αλλά τα παρακάτω συνιστούν την ευρύτερη κατεύθυνση στην οποία θα θέλαμε να κινηθεί. Το «Άτακτον» ευελπιστούμε να λειτουργήσει ως ένα ακόμη σημείο αναφοράς του κινήματος της Πάτρας, ένας χώρος συνεύρεσης για όσους αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ανάμεσα στους καταπιεζόμενους αυτής της κοινωνίας και πράττουν προς μια απελευθερωτική κατεύθυνση. Αυτά αποτυπώνονται έμπρακτα μέσω του πλήθους των συλλογικοτήτων, συνελεύσεων, εκδηλώσεων και υποδομών που στεγάζει ο χώρος. Ο στόχος μας για το στέκι είναι να αποτελέσει ένα μέρος ανατρεπτικής δράσης και έκφρασης με χαρακτηριστικά ξεκάθαρα εχθρικά ως προς το υπάρχον. Ένα εργαλείο που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε για τη συνέχιση και την όξυνση του διαρκούς αγώνα προς την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτά αν δεν υπήρχε μια συναποφασισμένη πολιτική βάση η οποία συνεισφέρει όχι μόνο στο να προβάλλει ξεκάθαρα τον τρόπο λειτουργίας μας αλλά και στο να διασφαλίσει τα χαρακτηριστικά του χώρου. Τα ακόλουθα περιγράφουν τόσο την ίδια τη συνέλευση του στεκιού, όσο και τις συλλογικότητες και τα εγχειρήματα που συμμετέχουν, αλλά και το πώς επιλέγουμε να δρούμε και να δομούμε τις σχέσεις μας εντός και εκτός αυτού. Η ιεραρχία σαν δομικό στοιχείο του εκμεταλλευτικού συστήματος παράγει και αναπαράγει σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης είτε μέσω θεσμών είτε μέσω κοινωνικών ρόλων. Από τα κόμματα και τις εκλογές, τις θεσμικές αρχές και το δικαστικό σύστημα, μέχρι τη θέση και τα χαρακτηριστικά που επιβάλλονται και καλλιεργούνται στους ανθρώπους βάση φύλου, σεξουαλικής έκφρασης, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου ή χρώματος του δέρματος δομείται μια κοινωνική συνθήκη όπου οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται σε ανώτερους – κατώτερους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε κάθε τι που αναπαράγει ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις και αυτό το κάνουμε προτάσσοντας έναν άλλο τρόπο οργάνωσης και συνύπαρξης.

Η συνέλευση του στεκιού, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις που στεγάζονται σε αυτό βρίσκονται και συζητούν ισότιμα, στη βάση της συνδιαμόρφωσης και της από κοινού συμφωνίας. Σε αντίθεση με τα καλούπια του προβαλλόμενου τρόπου διασκέδασης, συνεύρεσης και επικοινωνίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το χρήμα, οι εκδηλώσεις και οι δράσεις μας δεν έχουν σκοπό το κέρδος, δεν χρηματοδοτούνται από χορηγούς ή οικονομικούς παράγοντες και δεν αντιλαμβανόμαστε τις υποδομές μας και τα αντικείμενα που τις απαρτίζουν σαν εμπορεύματα. Έχοντας τοποθετήσει ξεκάθαρα το ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης ως κομμάτι του εξουσιαστικού συμπλέγματος, είτε λειτουργώντας ως μέσο κρατικής προπαγάνδας είτε τροφοδοτούμενα και καθοδηγούμενα από τους πιο επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, είτε, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, και τα δύο μαζί, δεν μπορούμε παρά να μην έχουμε καμία σχέση με κανέναν εκπρόσωπο τους. Επιλέγουμε να δημιουργούμε και να στηρίζουμε δομές αντιπληροφόρησης που πηγάζουν από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και καταλήγουν αδιαμεσολάβητα σε αυτούς.

Με βάση τα παραπάνω επιλέξαμε να δημιουργήσουμε δομές ανταγωνιστικές ως προς τις υπάρχουσες αμφισβητώντας στην πράξη την κυρίαρχη κουλτούρα και την προδιαγεγραμμένη καθημερινότητα που μας κρατάνε δέσμιους στον κόσμο των επίπλαστων αναγκών και του καταναλωτισμού. Μια εξ αυτών είναι το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο που έχει αντιεμπορευματικό χαρακτήρα, προωθεί τη λογική της ελεύθερης συνεισφοράς και έχει στόχο να λειτουργήσει ως τόπος και χρόνος συνάντησης και επικοινωνίας, ζύμωσης των ιδεών μας και οικοδόμησης σχέσεων απέναντι στην κυρίαρχη κουλτούρα της αποξένωσης, της μιζέριας και του αλλοτριωμένου τρόπου διασκέδασης. Επίσης στο χώρο στεγάζεται δανειστική βιβλιοθήκη και βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων που διαθέτει έντυπα και βιβλία αυτοοργανωμένων εκδοτικών εγχειρημάτων με βασική επιδίωξη την αυτομόρφωση, την ψυχαγωγία αλλά και την πρόσβαση σε αναλυτικά εργαλεία που μας βοηθούν να αντιληφθούμε την ιστορία αλλά και να κάνουμε σχέδια για το παρόν και το μέλλον. Τα έσοδα του βιβλιοπωλείου καλύπτουν είτε τις ανάγκες για τη συνέχιση των εκδοτικών εγχειρημάτων είτε στοχεύουν στη στήριξη των ταμείων αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Τέλος, θεωρώντας ότι η δράση και η αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους αγωνιστές δεν πρέπει να περιορίζεται στην κάλυψη των οικονομικών εκβιασμών του δικαστικού και νομικού συμπλέγματος, στηρίζουμε το Ταμείο Οικονομικής Υποστήριξης Διωκόμενων Αγωνιστών / Αγωνιστριών Πάτρας, ώστε να ξεπερνιέται ο οικονομικός σκόπελος και να επικεντρώνεται το κίνημα στο πολιτικό σκέλος της αλληλεγγύης.

Απέναντι σε έναν πολιτισμό που ολοένα και περισσότερο κατασπαράζει τις ζωές μας, μετατρέποντάς μας σε εμπορεύματα, σε όντα χωρίς βούληση και «θέλω», εμείς διαλέγουμε το δρόμο της αντίστασης. Μαχόμαστε και επιλέγουμε να επιτεθούμε με κάθε μέσο στο σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού, προωθώντας δομές που δεν στοχεύουν στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά στη δημιουργία σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, επιδιώκοντας έναν κόσμο χωρίς δεσμά όπου οι ατομικότητες και οι συλλογικότητες θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο πάνω στη δόμηση των ζωών τους.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον

 

Αυτό είναι ένα κείμενο προϊόν κουβέντας κάποιων εκ των μεταναστών που έμεναν στον πρώην εργοστάσιο της Π-Π οι οποίοι και ζήτησαν τη βοήθειά μας για να δημοσιοποιηθεί.

“
Είμαστε πολύ λυπημένοι για το θάνατο του 29χρονου παιδιού. Δίνουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους φίλους του. Είμαστε θυμωμένοι και θλιμμένοι για τη βάρβαρη συμπεριφορά αυτών που τον σκότωσαν. Τέτοια άτομα δεν αντιπροσωπεύουν όλους τους μετανάστες.

Δηλώνουμε πως νιώθουμε αλληλέγγυοι με την οικογένεια του παιδιού και ελπίζουμε οι εγκληματίες να τιμωρηθούν με βάση τον ελληνικό νόμο. Ελπίζουμε τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις να μην κάνουν αυτό το θέμα ζήτημα ενάντια στους μετανάστες, γιατί αυτό που συνέβη είναι ατομική συμπεριφορά και δε μας χαρακτηρίζει όλους.

Είμαστε ενάντια σε οποιονδήποτε χύνει αίμα και δε θέλουμε τους θανάτους και τους σκοτωμούς. Αυτοί είναι οι λόγοι που μας ανάγκασαν να φύγουμε από τις χώρες μας γιατί συμβαίνουν και εκεί, όπως και οι εξευτελισμοί, η εκμετάλλευση, η κακομεταχείριση των ανθρώπων από τις δικτατορικές κυβερνήσεις που έχουμε. Αυτό που ψάχνουμε είναι άσυλο, ειρήνη, ασφάλεια και φιλική σχέση με την κοινωνία που βρισκόμαστε, γιατί στην Πάτρα, από τη στιγμή που ήρθαμε, λάβαμε σεβασμό, φιλοξενία και βοήθεια από τους ανθρώπους.

Δε συμφωνούμε με κάποιους να συμπεριφέρονται σαν εγκληματίες και να σκοτώνουν ή να ληστεύουν.

Επαναλαμβάνουμε τη βαθιά μας λύπη για αυτό που συνέβη. Αυτά που γράφουμε είναι η άποψή μας και θα θέλαμε να ακουστούν από τον κόσμο, την οικογένεια και τους φίλους του παιδιού. Θέλουμε από την πατρινή κοινωνία να καταλάβει πως ότι συνέβη δε μας αντιπροσωπεύει. Είμαστε άνθρωποι και λυπούμαστε πολύ για αυτό που έκανε κάποιος και οδήγησε στο θάνατο του παιδιού.
“