Πέρασμα

Την Κυριακή 16/6 η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής Πάτρας έχει ανακοινώσει εκδήλωση στα νέα της γραφεία που βρίσκονται στην οδό Γούναρη. Περνώντας κανείς από εκεί βιώνει το αδιάψευστο της εικόνας. Τα γραφεία της ΧΑ βρίσκονται σε ένα κτήριο που περιτριγυρίζεται από το γ’ αστυνομικό τμήμα  και το τμήμα μεταγωγών, πάνω από ένα κατάστημα “αγοράζω χρυσό” ενός σύγχρονου μαυραγορίτη.  Πίσω από αυτό, υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο που εμείς ως Πέρασμα, από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο που βρίσκεται δύο τετράγωνα πιο πάνω, θα θέλαμε να αναδείξουμε.

 

1. Είναι γνωστό πως για τον ακροδεξιό/εθνικιστικό/φασιστικό χώρο η Πάτρα είναι πάντα ένα ανοιχτό στοίχημα. Είναι η τρίτη πόλη της Ελλάδας σε πληθυσμό, είναι μια πόλη με έντονη ιστορία κοινωνικών συγκρούσεων, είναι μια πόλη που το παρακράτος που έδρασε στο παρελθόν είναι ακόμη εδώ (κένταυροι του ΄80, δολοφονία Τεμπονέρα, Δεκέμβρης 2008), είναι μια πόλη που στις μέρες μας, ακόμη και μετά την παρουσία της Χ.Α. στο κοινοβούλιο, η κοινωνική διεισδυτικότητα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου δεν ήταν αυτή που θα προσδοκούσε.          

 

2. Είναι γνωστό πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι φασίστες να μετακινήθηκαν σε αυτά τα γραφεία, που αγκαλιάζονται από τα αστυνομικά τμήματα, χωρίς να έχουν λάβει τις απαραίτητες εγγυήσεις από την αστυνομία. Ακόμη περισσότερο για μας  η νέα τοποθεσία των γραφείων της ΧΑ στην Πάτρα εξυπηρετεί τους γενικότερους σχεδιασμούς του συστήματος που θέλουν να γενικεύσουν την καταστολή απέναντι σε όσους αντιστέκονται, να καταπνίξουν όσες φωνές υπάρχουν ζωντανές, όσους δεν χάφτουν το παραμύθι περί ανάπτυξης και σωτηρίας.  Στον αντιεξεγερτικό σχεδιασμό της κυριαρχίας η παρουσία και ο λόγος του ακροδεξιού/φασιστικού μπλοκ έχει καίρια σημασία. Πίσω από το μανδύα του νόμιμου πολιτικού κόμματος, έρχεται να βάλει ζητήματα περί νόμου και τάξης, έρχεται να παίξει το ρόλο του κοινωνικού χαλιού πάνω στο οποίο μετά θα πατήσει η καταστολή. Αυτό εξυπηρετεί τόσο τα κρατικά σχέδια, όσο και την ενδυναμωση της παρουσία της ΧΑ σαν αποτελεσματική φωνή στο κοινοβούλιο. Θέτει ζητήματα κοινωνικού ελέγχου, πειθαρχίας, κοινωνικής σιωπής. Από τους μετανάστες, τους απεργούς, τους αγωνιστές μέχρι τις καταλήψεις όλο το δεξιό/ακροδεξιό/φασιστικό/νεοναζιστικό μπλοκ λειτουργεί εννοποιημένα. Οι μεν το παίζουν ακραίοι, οι δε το παίζουν δημοκράτες. Οι μεν ουρλιάζουν κορώνες αντισυστημικότητας κατ’επίφαση, οι δε πάνω σε αυτό ικανοποιούν το δήθεν υπαρκτό κοινωνικό αίτημα για ασφάλεια και καταστολή.          

 

3. Είναι γνωστό ακόμη, πως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή του κοινοβουλίου, αλλά του δρόμου. Εδώ στην Πάτρα, η παρουσία πολλών χώρων αντίστασης, πολλών αντιφασιστικών και αγωνιστικών αντανακλαστικών, οδήγησε την τοπική παρουσία του φασιστικού χώρου σε αδυναμία να παράξει τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Η ησυχία που βρίσκουν μέσα στην φωλιά της αστυνομίας εξυπηρετεί ακριβώς αυτό. Όπως και το ότι πλέον βρίσκονται πάνω σε μια λεωφόρο της πόλης και όχι σε μια γειτονιά, όπως και το ότι κοιτάζουν να συνδεθούν με το κοινωνικό κομμάτι που έχουν αναφορά και μπορούν να το συναντήσουν κάνοντας δουλειά στα μπαρ και τα καφενεία και κερνώντας ποτάκια στα ψηλαλώνια. Η ΧΑ θελει να γίνει ένα σεβαστό, νόμιμο κόμμα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας με πολιτικές θέσεις και κοινωνική βάση. Και στο περιβάλλον της βίαιης επίθεσης πάνω στις ζωές μας και της επιχειρούμενης βαρβαρότητας, η παρουσία τέτοιων ανθρώπων θα είναι καταλυτική. Το σύστημα χαϊδεύει τα παιδιά του και φτιάχνει τις εφεδρείες του. Ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουν όλοι αυτοί οι απόστρατοι αξιωματικοί, όπως και τι κάνουν όλοι αυτοί οι μπάτσοι που ψηφίζουν τους φασίστες. Θεωρεί κανείς πως θα τσακωθούν ποτέ με τους χρυσαυγίτες, πως θα υπερασπιστούν τον κόσμο που αγωνίζεται ή πως πολύ απλά θα κάνουν τη δουλειά τους προς χάριν της (ανύπαρκτης) κοινωνικής ομαλότητας;

 

4. Είναι γνωστό πως εν έτη 2013 υπάρχει κόσμος που μέσα στην κρίση, μέσα στην καπιταλιστική επέλαση έχει επιλέξει να αντισταθεί. Να αντισταθεί στην εξαθλίωση, στον ατομισμό, στη βαρβαρότητα, το σκοταδισμό και τη φίμωση που μας επιβάλλουν. Το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα ήταν είναι και θα είναι κομμάτι των αγώνων για ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Στις καταλήψεις  και τα στέκια, στις πλατείες, στις συνελεύσεις, στις πορείες και τους δρόμους, η παρουσία μας πάντα θα αποσκοπεί στην αντιπαράθεση με το υπάρχον σύστημα. Αυτό σημαίνει και την ανάλογη καταστολή. Εδώ, στην γειτονιά που βρισκόμαστε εμείς σαν κατάληψη, η παρουσία της ψησταριάς του χρυσαυγίτη Σίψα πίσω από το χώρο που βρισκόμαστε, αλλά και τώρα η μεταφορά των γραφείων της ΧΑ μέσα στη γειτονιά μας εξυπηρετούν ένα γενικότερο σχεδιασμό της εξουσίας απέναντι στο κίνημα στην Πάτρα, ξεκινώντας από την παρουσία μας σαν Μαραγκοπούλειο. Ήδη σε κάθε αφορμή, η ΧΑ στοχοποιεί την κατάληψή μας, θέτοντας και το ζήτημα της δημόσιας τάξης στο ίδιο το κράτος. Ξέρουν πολύ καλά οι φασίστες πως δίπλα στους μπάτσους θα έχουν την άνεση να κάνουν τη δουλειά τους, παρουσιάζοντας τους μέχρι πρότινως μαχαιροβγάλτες βουλευτές τους ως αθώους θεματοφύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Και όποιος αντιστέκεται απέναντι στο βούρκο των ιδεών, των λόγων και των συγκεκαλυμμένων πρακτικών τους, θα έχει προφανώς να αντιμετωπίσει τη δημοκρατία, που τι να κάνουμε, πρέπει να προστατέψει ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα απέναντι σε αντισυστημικές δυνάμεις.  Το γαϊτανάκι κράτους – ΧΑ εξυπηρετεί προφανώς στην προκειμένη περίπτωση τη στοχοποίηση και καταστολή του κόσμου του αγώνα, κομμάτι του οποίου είμαστε και μεις σαν Μαραγκοπούλειο. Η θέση μας είναι σαφής και ανυποχώρητη και προφανώς δε ζητάμε καμία προστασία από το κράτος και τη δημοκρατία. Ξεκαθαρίζουμε πως η παρουσία μας είναι στις επάλξεις του αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση, την καταστροφή της φύσης, για έναν κόσμο ελεύθερο ισότιμο, για έναν κόσμο που χωράει τους πάντες.

 

Και για να τελειώνουμε με τους μύθους και τη μεταφυσική. Το σύστημα που ζούμε ονομάζεται καπιταλισμός και αυτήν τη στιγμή κάνει τη μεγαλύτερη επίθεση πάνω στις ζωές των ανθρώπων. Για να μην καταρρεύσει πρέπει να διευρύνει την εκμετάλλευση ανθρώπων και φυσικών πόρων. Με λίγα λόγια, να αναπτυχθεί.  Στην παρούσα φάση, εδώ στην Ελλάδα, είμαστε κομμάτι ενός τεράστιου κοινωνικού πειράματος πάνω στις ζωές μας. Τα πάντα πρέπει να ξεπουληθούν στο κεφάλαιο. Είτε ξένο, είτε ντόπιο, είτε γερμανικό είτε από το Κατάρ. Ανάπτυξη σημαίνει λεηλασία της φύσης και αποικιοποίηση της ζωής μας. Με λίγα λόγια θα δουλεύουμε για 200 ευρώ ζώντας μια μίζερη ζωή. Αρκεί βέβαια να υποτασσόμαστε, αλλιώς να δεχθούμε την καταστολή. Το κυριαρχικό μπλοκ συγκροτείται και επιτίθεται ιδεολογικά και πρακτικά.        

 

Η ανάπτυξη στις Σκουριές, η πώληση δημόσιας γης, η ιδιωτικοποίηση νερού, ρεύματος, οι εξώσεις από τα σπίτια, το ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών, οι περικοπές μισθών, συντάξεων, η υποτίμηση συνολικά της ζωής μας  είναι η πλήρης υπαγωγή της στο κεφάλαιο. Το μέλλον μας είναι αυτό των σύγχρονων σκλάβων. Και επειδή αρκετοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν, οργίζονται, εξεγείρονται, πρέπει να ελεγχθούν. Αυτό θα γίνει είτε με καταστολή φυσική είτε με την ιδεολογική προπαγάνδα. Η ΧΑ εξυπηρετεί το να κινητοποιήσει όλο το συντηρητικό/ακροδεξιό/μισαλλόδοξο κομμάτι της κοινωνίας, κάνοντάς το μια βάση συντήρησης και στήριξης του συστήματος. Μέσα σε αυτό υπάρχουν και ένα σωρό κεφαλαιοκράτες που στηρίζουν τους φασίστες σαν ένα κομμάτι που με τον κόσμο του θα διαφυλάττει τα συμφέροντά τους. Το «δουλειά στους Έλληνες με 18 ευρώ μεροκάματο» είναι ακριβώς αυτό. Αντί να βγούμε στους δρόμους και να αντισταθούμε, να βρούμε λύσεις συλλογικά και από τη βάση για τα προβλήματά μας, να επιτεθούμε στον καπιταλισμό, πρέπει να πάμε να δουλέψουμε με τους όρους που θέλουν τα αφεντικά, στο όνομα της πατρίδας και στη βάση του εκβιασμού της ανεργίας. Ενδεικτικά σε τι έχει συναινέσει η ΧΑ: στη συνέχιση του έργου λεηλασίας στις Σκουριές Χαλκιδικής, στο ξεπούλημα νησιών και δημόσιων επιχειρήσεων, στην κατάργηση του φόρου στους Ελληνες εφοπλιστές ώστε να μας κάνουν τη χάρη να επιστρέψουν στην χώρα και να επενδύσουν, στην ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας και τελευταία στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Η αντισυστημικότητά τους είναι η άδεια οπλοφορίας που τους έχουν δώσει, η ανοχή και τα στραβά μάτια που κάνει το κράτος στα κωλόπαιδά τους που συλλαμβάνονται κατά καιρούς, η επαφή τους με κάθε κατακάθι της κοινωνίας που κάνει μεροκάματα για χάρη τους, η ετοιμότητά τους απέναντι σε οποιονδήποτε βγαίνει αγωνιστικά στο προσκήνιο, η υπεράσπιση από μέρους τους του κεφαλαίου. Ότι και να δείχνουν τα κανάλια με τις κραυγές των φασιστών απέναντι στο διεφθαρμένο σύστημα, στους διαδρόμους της βουλής όλοι χωράνε και δεν τρέχει τίποτα. Απέναντι στη στημένη παράσταση της δημοκρατίας οφείλουμε να πούμε το εξής: Ο νεοφιλελευθερισμός, η λεηλασία της ζωής μας, η πλήρης υπαγωγή της ύπαρξής μας στο κεφάλαιο, πάει χέρι χέρι με το φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Η ΧΑ είναι σάρκα από τη σάρκα του καθεστώτος. Απέναντι σε αυτά, εμείς έχουμε επιλέξει να παλέψουμε συλλογικά, να σταθούμε απέναντι στη βαρβαρότητα, το σκοταδισμό, τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, τον ατομισμό, τη μιζέρια. Ή θα ορθώσουμε το ανάστημα μας και θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ή θα ζήσουμε σα δούλοι.

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΦΛΕΓΟΝΤΑΙ…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Από την Παρασκευή 31/5 η φλόγα της εξέγερσης που καίει σε όλον τον κόσμο έφτασε και στην Τουρκία. Οι κυρίαρχοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την κοινωνική δυναμική που ξεχύθηκε στους δρόμους και τις πλατείες σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Τουρκίας με αφορμή την αιματηρή καταστολή ακτιβιστών που αντιτίθονταν στην καταστροφή του Πάρκου Gezi στην πλατεία Ταξίμ της Ινσταμπούλ. Ένα πάρκο από τους λίγους χώρους πρασίνου που έχουν μείνει στην πόλη, πάνω στον πιο συμβολικό χώρο, την πλατεία Ταξίμ, τόπο φορτισμένο ιστορικά και πολιτικά, κέντρο διαδηλώσεων, συγκρούσεων, αγώνων, σημαντικών γεγονότων (όπως η δολοφονία απεργών την πρωτομαγιά το ’77 από παραστρατιωτικούς – ακροδεξιούς). Και τώρα, γίνεται το κέντρο μιας εξέγερσης που βάζει φωτιά στα θεμέλια της παντοδυναμίας του τουρκικού καθεστώτος, κάνοντας συντρίμμια την εικόνα της χώρας – θαύμα του ΔΝΤ με τους αυξανόμενους ρυθμούς ανάπτυξης και τις ριζοσπαστικές αλλαγές. Κάνοντας ακόμα συντρίμμια (όπως και όλες οι εξεγέρσεις στη μεσόγειο) την μορφή του φονταμενταλιστή-ισλαμιστή-τρομοκράτη μουσουλμάνου, του υποταγμένου στη θρησκεία του, του οπισθοδρομικού, του εχθρού της ασφάλειας και της ευμάρειας του δυτικού φιλήσυχου πολίτη.

Η εξέγερση μεγάλου κομματιού του Τουρκικού λαού είναι μια εξέγερση ετερόκλητων ανθρώπων που κατεβαίνουν στο δρόμο και μάχονται ενάντια στη βίαιη φτωχοποίηση της ζωής τους, ενάντια στην περιστολή βασικών τους ελευθεριών, ενάντια στο καθεστώς που πατάει πάνω στις ζωές τους για να προσδεθεί στο άρμα της ανάπτυξης. Ένα καθεστώς που δεκαετίες τώρα χρησιμοποιεί τα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ του κεμαλικού στρατού και των ισλαμικών πολιτικών, τον εθνικισμό, την καταστολή όσων αγωνίζονται, τις δικτατορίες για να διατηρεί την εσωτερική του συνοχή. Είναι η εξέγερση ανθρώπων που αντιλαμβάνονται πως είναι μόνο στατιστικοί αριθμοί που αποδεικνύουν την ευμάρεια και τη σωστή κατεύθυνση του καπιταλισμού. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει καταφέρει να οδηγήσει την τουρκική οικονομία σε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, καθιστώντας τη ρυθμιστή στην περιοχή και αγαπημένο παιδί των οικονομικών και πολιτικών επιτελείων. Την ίδια ώρα που η ανεργία καλπάζει και ο πραγματικός μισθός κυμαίνεται στα 300 ευρώ το μήνα, η τουρκική οικονομία εμφανίζεται να ισχυροποιείται, διαγράφοντας ακόμη και τα παλιότερα χρέη της προς το ΔΝΤ, για να έρθει βέβαια η σειρά νέων προγραμμάτων αναπροσαρμογής.

Η διακυβέρνηση Ερντογάν είναι μια μίξη πολιτικού Ισλάμ με νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα. Ένας συνδυασμός αύξησης του ελέγχου και της καταστολής με την επέλαση του κεφαλαίου. Παραδειγματικά αναφέρουμε την περαιτέρω επιβολή όρων στον Τύπο, την απαγόρευση του αλκοόλ σε δημόσιους χώρους, την προώθηση νόμων για την καταπίεση των γυναικών, την καταστολή εργατικών κινητοποιήσεων, αριστερών και αναρχικών οργανώσεων, την ένταση της καταστολής του κουρδικού λαού, την εγκαθίδρυση ενός κράτους νόμου, τάξης και συντήρησης. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας εξέφρασε στο απόλυτο το πνεύμα αυτό δηλώνοντας πως η Τουρκική άνοιξη (απαντώντας σε όσους μιλούν για την Τουρκική Άνοιξη – σε αναλογία με την Αραβική Άνοιξη των εξεγέρσεων στις Αραβικές χώρες) συντελείται ήδη και είναι η ανάπτυξη. Όσοι την εχθρεύονται (οι οποίοι είναι πάντα κάποιοι, λίγοι, υποκινούμενοι από σκοτεινά κέντρα – εν προκειμένω στην Τουρκία ο στρατός) εχθρεύονται την ίδια τη χώρα και την κοινωνία. Σε συνέχεια αυτών δήλωσε πως η αστυνομία δε θα φύγει από το πάρκο και πως με δυσκολία οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας συγκρατούν το 50% του πληθυσμού (εννοώντας το ισλαμιστικό – ελεγχόμενο από το κόμμα του κομμάτι) στα σπίτια του, δημιουργώντας ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα και απειλώντας να κινητοποιήσει κομμάτια του βαθέους κράτους και της συντήρησης ενάντια στους εξεγερμένους. Αποκορύφωμα, η καλοστημένη παράσταση με την άφιξη του Ερντογάν πίσω στην Τουρκία και τους χιλιάδες οπαδούς του να τον περιμένουν στο αεροδρόμιο. Μια αντιεξεγερτική στρατηγική εσωτερικής κοινωνικής πόλωσης και δημιουργίας ψευδών εικόνων.

Τα μέσα που χρησιμοποιεί το κράτος είναι πολλαπλά: φίμωμα των social media, έλεγχος στη ροή των ειδήσεων, δημιουργία εντυπώσεων, ιδεολογική προπαγάνδα και στο δρόμο αύρες, πλαστικές και αληθινές σφαίρες, χημικά, ξυλοδαρμοί. Όμως η πραγματικότητα ξεδιπλώνεται καθημερινά και ήδη η εξέγερση έχει απλωθεί σε πάνω από 60 πόλεις της Τουρκίας, με ιδιαίτερη ένταση στην Άγκυρα (όπου κατέβηκε και ο στρατός), το Ισμίρ και αλλού και με την πρώτη οπισθοχώρηση στην Ιστανμπούλ, όπου το κομμάτι του κόσμου που είναι στο δρόμο έχει καταλάβει το πάρκο και τη γειτονιά του Μπεσικτάς, ορθώνοντας οδοφράγματα ενάντια στα θωρακισμένα, τις αύρες, τα δακρυγόνα τους μπάτσους και το στρατό. Πλάθοντας μέρα με τη μέρα μια άλλη κοινότητα, πάνω στα οδοφράγματα, πάνω στη μάχη με το καθεστώς, μια μάχη που μετρά ήδη 3 νεκρούς, πάνω από 1700 συλληφθέντες και πάνω από 4500 τραυματίες, αρκετοί σε κρίσιμη κατάσταση. Μια κοινότητα που στην αγκαλιά της έχει δεχτεί τους πάντες, Κούρδους και Τούρκους δίπλα με μουσουλμάνους και άθεους, ακτιβιστές, νεολαίους, οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων, πολιτικοποιημένους και μη ανθρώπους που εξεγείρονται με διαφορετικές φαινομενικά αφετηρίες αλλά με κοινό παρονομαστή τη μαχητικότητα και τον αγώνα για αξιοπρέπεια. Αυτή την κραυγή που σιγοβράζει μέσα σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, από την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Συρία, την Τουρκία, την Ισπανία, τη Γαλλία, Η.Π.Α., τη Νότιο Αφρική. Από τις πλατείες της Ταχρίρ, του Συντάγματος, της Ταξίμ, μέχρι τα προάστια της Στοκχόλμης, του Παρισιού. Από την Κερατέα και τη Χαλκιδική μέχρι τους αγώνες για γη στη Βραζιλία και την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου στην Ινσταμπούλ.

Οι εξεγερμένοι όλου του κόσμου είναι όλοι αυτοί που βλέπουν να πετάγονται οι ζωές τους στα σκουπίδια, αυτοί που καλούνται να ζήσουν μια ζωή χωρίς βασικούς όρους διαβίωσης δίχως κανένα έλεγχο πάνω στην καθημερινότητά τους. Οι ιεροκήρυκες του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν έτοιμες τις κατηγορίες για αυτούς: εξωκοινωνικοί, βάρβαροι, μηδενιστές, εσωτερικοί εχθροί, ενάντιοι της προόδου, προβοκάτορες, υποκινούμενοι, ΛΙΓΟΙ. Ήδη εδώ, το πατριωτικό-συντηρητικό-εθνικιστικό μπλοκ άρχισε να ψελλίζει σενάρια για πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του στρατού, κάτι που θα έχει ως συνέπεια την έναρξη εχθροπραξιών από την τουρκική πλευρά, με την Ελλάδα. Όπως αντίστοιχα και στην Τουρκία ο στρατός παρουσιάζεται ως υποκινητής της εξέγερσης. Όπως υποκινούμενες ήταν η κοινωνική εξέγερση στην Ελλάδα του 2008, η αραβική άνοιξη, κλπ. Οι κατηγορίες αυτές μαρτυρούν και το φόβο των κυρίαρχων απέναντι στη δυναμική της κοινωνικής έκρηξης, απέναντι στην πολυπλοκότητα των σχέσεων που πλάθουν τα εξεγειρόμενα κομμάτια, απέναντι σε έναν κόσμο που δεν έχει τίποτα να χάσει και τίποτα να του υποσχεθούν. Ζούμε μέσα στη θύελλα της μάχης, μέσα στην εποχή των ταραχών. Την ιστορία την γράφουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους και είναι χρέος των εδώ αγωνιζόμενων αυτή τη στιγμή να δείξουν την αλληλεγγύη τους στα αδέρφια που μάχονται στην Τουρκία. Πάνω στα οδοφράγματα, πάνω στις κοινότητες του αγώνα, πάνω στην αλληλεγγύη στήνονται οι κομμούνες του αύριο, εκεί που ενώνονται ο πόνος, η ελπίδα και η προσωπικότητα του καθενός με την προσπάθεια για τη επίθεση στην καρδιά του κτήνους, για την καταστροφή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Η φλόγα της εξέγερσης απλώνεται και είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε αυτήν την παγκόσμια κίνηση.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ