«Η αλληλεγγύη στους μετανάστες, τους πρόσφυγες και κάθε καταπιεσμένο, είναι αγώνας ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο»
από την αφίσα του καλέσματος
Το Σάββατο 29 γενάρη σύντροφοι και συντρόφισσες από την κατάληψη κελί ελευθερίας και τη δυτική ελλάδα καλούν συγκέντρωση και πορεία με πανελλαδικά χαρακτηριστικά στην ηγουμενίτσα. Πλήθος συντρόφων από διάφορες γωνιές της ελλάδας ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, αφορμή του οποίου υπήρξαν οι πυροβολισμοί σε μετανάστες από φασίστα στην περιοχή αλλά και οι συνθήκες που βιώνουν οι μετανάστες εκεί (σκούπες, ξυλοδαρμοί, καθημερινές επιθέσεις από μπάτσους και λιμενικούς, κοινωνική απομόνωση και ρατσισμός).
Εκείνη την ημέρα η πόλη της ηγουμενίτσας τελούσε υπό αστυνομική κατοχή εκατοντάδων μπάτσων: ματάδες, οπκε, ασφαλίτες και λιμενικούς. Αν και η πορεία ξεκίνησε από τα ΤΕΙ υπό ασφυκτικό κλοιό – πλαίσιο γύρω της, πραγματοποίησε το προκαθορισμένο δρομολόγιό της. Πορεύτηκε κατά μήκος του λιμανιού ως το λαδοχώρι, όπου εκεί πραγματικά πάνω στο βουνό είναι στημένος ένας πρόχειρος καταυλισμός μεταναστών. Σ΄ αυτό το σημείο μεγάλος αριθμός μεταναστών συγκεντρώθηκε κάτω από τη γέφυρα με σκοπό να ενωθεί με το σώμα της πορείας, πράγμα το οποίο απέκλεισαν οι μπάτσοι κάνοντας αλυσίδες και στις δυο πλευρές. Κάποιοι απ΄ αυτούς κατάφεραν από πλαϊνό μονοπάτι να φτάσουν ως τους αλληλέγγυους-ες και συνεχίσαμε να πορευόμαστε όλοι-ες μαζί μέσα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Καθ΄ όλη τη διάρκεια γράφονταν συνθήματα στην πόλη, μοιράζονταν κείμενα και πετιούνταν τρικάκια. Λίγο πριν το τέλος της πορείας και την επιστροφή στα τει οι δυνάμεις της καταστολής επιτίθενται στους διαδηλωτές-τριες με εκτενή χρήση χημικών (δακρυγόνων, ασφυξιογόνων), κρότου λάμψης και κλομπ με αποτέλεσμα, παρά την αντίσταση της περιφρούρησης, οι διαδηλωτές-τριες να προωθηθούν πίσω στα τει. Απολογισμός αυτής της επίθεσης είναι τραυματίες, κάποιοι σοβαρά, και δέκα προσαχθέντες, οι οποίοι εν τέλει και αφέθηκαν μετά από λίγη ώρα. Να σημειωθεί ότι στο αρχικό σημείο της σύγκρουσης ασφαλίτες πήραν κάποιες σημαίες των διαδηλωτών, πεσμένες στο δρόμο, και ξυλοκοπούσαν όποιον διαμαρτυρόταν για τη στάση τους.
Από την πρώτη στιγμή έγιναν φανερές οι διαθέσεις του κράτους. Η ηγουμενίτσα είναι μια πόλη, πύλη εξόδου προς τη δυτική ευρώπη και οι χειρισμοί που θα γίνουν εκεί αποτελούν κεντρικό ζήτημα στην ατζέντα του κράτους για το μεταναστευτικό όπως και σε πάτρα, έβρο και στα νησιά του αιγαίου. Αρχικά, στη δυναμική πορεία της ηγουμενίτσας, μιας πόλης με έντονη την παρουσία των μεταναστών, η κοινωνική απεύθυνση έπρεπε να συρρικνωθεί. Από τη μια τα μήντια που μέρες πριν τη πορεία προπαγάνδιζαν την επέλαση των αναρχικών στην ήσυχη, επαρχιακή πόλη (συμπληρώνοντας την τηλεοπτική, κατακερματισμένη φιγούρα του καταστροφέα της «περιουσίας του κοσμάκη») και απ΄ την άλλη η συμβολή των εκατοντάδων μπάτσων περιμετρικά της πορείας να δίνει την αίσθηση κάποιων που είναι επικίνδυνοι και εχθρικοί άνευ όρων στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Το κύριο, όμως, πολιτικό διακύβευμα ήταν να μην κατέβουν οι μετανάστες στο δρόμο. Το σκεπτικό τους είναι απλό. Οι μετανάστες πρέπει να συνεχίσουν να είναι αόρατοι, εκεί πάνω στο βουνό, χωρίς τη δυνατότητα να εκφράσουν το δικό τους λόγο, να υψώσουν τη δικιά τους φωνή μέσα στη πόλη, χωρίς τη δυνατότητα να συμπράξουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με άλλους καταπιεσμένους-ες και γενικά με ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας.
Εμείς ήμασταν εκεί, πλάι στον αγώνα των συντρόφων-ισσών ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις που συμβαίνουν στην περιοχή. Για να δείξουμε ότι υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια που δε συναινούν στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους απέναντι στους μετανάστες, για να σπάσουμε την κοινωνική τους απομόνωση, για να τους δείξουμε έμπρακτα ότι δεν είναι μόνοι τους. Η εξουσία τρέμει την προοπτική κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστών, φοβάται τη συνολική και συλλογική ρήξη με το υπάρχον όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.
ΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ