Στην Κέρκυρα το ζήτημα της στέγασης απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους φοιτητές από τις κινητοποιήσεις τους το ΄86 όπου δόθηκε η προσωρινή λύση στέγασής τους σε ξενοδοχεία της πόλης μέχρι και σήμερα. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες καλούνται να πληρώνουν ένα ποσό μηνιαίως στους ξενοδόχους της πόλης ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες μαζεύουν τα πράγματά τους για να στεγαστούν οι ξέγνοιαστοι τουρίστες του νησιού.
Στις 17 Νοεμβρίου 2010 φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου, μετά τις άκαρπες κινητοποιήσεις για το ίδιο ζήτημα, κατέλαβαν κτίριο του ΤΕΕ νοσηλευτικής στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας 15 για να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες αλλά και για να καθιερώσουν το χώρο ως ένα κοινωνικό κέντρο για την πόλη και τους κατοίκους της. Από το συγκεκριμένο –κατά τα άλλα εγκαταλελειμμένο- κτίριο ένας μικρός χώρος χρησιμοποιείται για μάθημα από 9 μαθητές οι οποίοι συστεγάζονται με τους καταληψίες χωρίς πρόβλημα.
Την 1η φλεβάρη η διευθύντρια του ΤΕΕ κατόπιν εντολής του διευθυντή του Νοσοκομείου Κέρκυρας, με τη συνδρομή αγνώστου έκοψε τα καλώδια του πίνακα ηλεκτροδότησης στερώντας το ρεύμα όχι μόνο από τους διαμένοντες αλλά και από τους ίδιους τους μαθητές της, κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Στη συνέχεια και μετά την αναχώρηση των μαθητών, αχρήστευσε την αίθουσα στην οποία γίνονται τα μαθήματα του τμήματος ενώ επέστρεψε συνοδευόμενη από δυο άντρες της ασφάλειας. Κατηγόρησε τους καταληψίες για φθορά δημόσιας περιουσίας και παρακώλυση του έργου του ΤΕΕ την ώρα που οι ίδιοι κάνουν εργασίες επισκευής του κτιρίου.
Οι καταλήψεις είναι ζωντανοί χώροι που στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων που τις πραγματοποιούν. Αμφισβητούν αρχικά το θεσμό της ιδιοκτησίας και προτάσσουν έναν άλλο τρόπο διαχείρισης της καθημερινότητας, το συλλογικό. Αποτελούν ένα αντιπαράδειγμα ότι οι άνθρωποι όταν επιθυμούν κάτι μπορούν να το πραγματώσουν μακριά από κάθε διαμεσολάβηση του κράτους, μακριά από κάθε έννοια αστικής νομιμότητας , και από κάθε λογική οικονομικού κέρδους. Μπροστά στις απειλές εκκένωσης της Δράκας αλλά και κάθε άλλου κατειλημμένου χώρου το κράτος να ξέρει ότι θα βρει απέναντι του όλες τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς αγωνιστές και αγωνίστριες.
Αλληλεγγύη σε όλες τις καταλήψεις